Fox beloofde dat hij van het waterbeleid een grotere financiële prioriteit zou maken dan zijn voorgangers. Het Promagua-initiatief van vorig jaar, dat gezamenlijk management en financiering voorziet tussen lokaal, regionaal en nationaal niveau, wordt voortgezet. Fox wees op de belangrijke vooruitgang die geboekt is dankzij leningen van de Noord-Amerikaanse Ontwikkelingsbank, die binnen het economische samenwerkingsverband Nafta is opgericht. Maar dit is niet voldoende: Mexico moet 2,2 miljard dollar per jaar investeren om zijn waterproblemen op te lossen. Tot hiertoe heeft het land slechts 1,3 miljard per jaar vrijgemaakt. Tegen 2006 zou tweederde van het afvalwater gezuiverd moeten worden, nu is dat slechts 26 procent.

De regering belooft dat er meer geld komt, maar alleen als de watermaatschappijen een efficiënter beheer voeren en hun productiviteit opvoeren. In Mexico betaalt momenteel slechts 30 procent van de bevolking voor de levering van drinkwater. De huidige inkomsten dekken slechts eenderde van de kosten voor waterzuivering en distributie.

Volgens de Nationale Watercommissie gebruikt een familie zonder directe toegang tot drinkbaar water en sanitair gemiddeld 7000 liter per maand en betaalt daarvoor 28 dollar. Een gezin met een aansluiting betaalt tien keer minder voor dubbel zoveel water. Het water is in Mexico ook geografisch zeer ongelijk verdeeld. Inwoners uit het noorden en het midden van het land moeten het stellen met gemiddeld 2000 kubieke meter per persoon. In de zuidelijke staten is er 14.000 kubieke meter per persoon beschikbaar. Daar komt nog bij dat 77 procent van de bevolking in regio’s woont waar het water schaars is.

Volgens een aantal bronnen doet het Mexicaanse beleid het evenwel niet slecht. Mario Cortina van de Autonome Nationale Universiteit van Mexico (UNAM) noemt de nieuwe waterprogramma’s van de overheid een stap in de goede richting, omdat alle sectoren en de consumenten erbij betrokken worden. „Maar we zullen pas over twintig jaar kunnen zien of ze echt veel impact hebben”, stelt hij. Het Internationale Waterbureau (IO Water), een organisatie die private en publieke watermaatschappijen wereldwijd verenigt, stelt zelfs dat Mexico een voorloper is op het gebied van integraal management en efficiëntie - en dat vooral dankzij de stroomgebiedraden die in 1993 werden opgericht. Die 25 raden moeten stroomgebieden beheren; zowel overheid als landbouw, industrie, distributie en consumenten zijn erin vertegenwoordigd. „Maar de raden hebben het achteruitgaan van de gebieden en de watertekorten niet kunnen tegengaan”, aldus IO Water.

Dat water nog voor andere problemen zorgt, bleek eerder dit jaar bij de ’wateroorlog’ tussen Mexico en de VS. De VS eisten dat Mexico het verdrag rond het gedeeld gebruik van de Río Grande uit 1944 zou toepassen en een schuld van ongeveer 2 miljoen kubieke meter water betaalde dat toekomt aan Texas en Californië. De Nationale Watercommissie van Mexico gaf toe dat 70 procent van het water langs de grens verloren gaat door lekken, verdamping en inefficiënte irrigatie. In juni bereikten de twee landen een gedeeltelijk akkoord voor een gezamenlijke investering in betere infrastructuur.