Het sacrament van de heilige doop, bediend aan leden van het Koninklijk Huis, mag gezien worden als een teken dat ons land, ondanks alles, nog steeds trekken heeft van een christelijke natie. Iedereen die enigszins thuis is in kerkelijk Nederland en die daarbij weet heeft van uitspraken van leden van het Koninklijk Huis over hun beleving van religie, weet dat die uitspraak best wat ferm is. De geloofsovertuiging van de Oranjes heeft in de loop van de jaren een vrijzinnig karakter gekregen en de doopplechtigheden zijn inhoudelijk ook duidelijk van kleur verschoten.Zeer terecht legde de hervormde emeritus predikant ds. L. J. Geluk begin dit jaar in een artikel in het blad Ecclesia de vinger bij de wat schimmige dooppraktijken die sommige leden van de koninklijke familie erop na lijken te houden. Zo werd op 3 februari 2007 op Paleis Huis ten Bosch het tweede dochtertje van prins Friso en prinses Mabel gedoopt door theoloog en dichter Huub Oosterhuis. Hoezeer in de christelijke traditie ook verschillend wordt gedacht over de doop en over het verbond, op enkele grondregels vinden de gevestigde kerken elkaar. Zo is de doop wettig als deze bediend wordt door een ambtsdrager -iemand die wettig geordend is- en als deze plaatsvindt in de Naam van de drie-enige God. Bovendien wordt na de plechtigheid de dopeling in het doopregister van de gemeente of kerk ingeschreven.

Bij de doop van de dochter van prins Friso en prinses Mabel was niets van dit alles het geval. Huub Oosterhuis, voormalig priester in de Rooms-Katholieke Kerk, heeft zijn ambt in die kerk verloren. Tijdens de doopbediening is vrijwel zeker een afwijkende doopformule gebruikt. Ook werden de dopelingen niet bij een kerkelijke gemeente ingeschreven, omdat de ouders de kinderen daarin vrij willen laten.

Zowel Amalia, Alexia als nu ook Ariane wordt echter gedoopt in een openbare kerkdienst en door een ambtsdrager. En bij zowel Amalia als Alexia is de doop bediend in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

Het feit dat onze kroonprins en zijn vrouw steeds gekozen hebben voor een klassieke doopplechtigheid, is iets om dankbaar voor te zijn. Juist de bediening van de heilige doop kan immers nooit een vrijblijvende privéaangelegenheid zijn. Door de doop wordt de dopeling apart gezet. Of, om het met de woorden van artikel 34 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis (NGB) te zeggen: de dopeling wordt „van alle andere volken en vreemde religies afgezonderd (…)”

Ongetwijfeld zullen reformatorische christenen ook in de preek van ds. J. A. D. van der Boon, die vandaag de dienst in de Kloosterkerk leidt, dingen beluisteren waar ze op goede gronden vraagtekens bij zetten.

Desalniettemin krijgen de kinderen van onze toekomstige koning en koningin het merk- en veldteken mee van de Heere Jezus Christus. Laat er binnen de kerken veel gebed zijn dat Amalia, Alexia en Ariane door een persoonlijk geloof werkelijk Koningskinderen mogen zijn.