Cécilia Sarkozy kon de complexe relatie met haar man, de Franse president Nicolas Sarkozy, niet langer volhouden onder de felle schijnwerpers van de publieke opinie.„Als je trouwt met een politicus worden je privéleven en je openbare leven één”, zei zij. En daar zijn de problemen volgens haar mee begonnen. Na een tijdelijke scheiding van tafel en bed in 2005, die in de media breed werd uitgemeten, was het huwelijk volgens haar eigenlijk niet meer te redden. „Ik ben iemand die de schaduw, sereniteit, rust prefereert”, zei zij. „Ik had een man die een publiek figuur was, dat heb ik altijd geweten, ik heb hem twintig jaar begeleid. (…) Maar voor mij is dat denk ik niet mijn plaats.”

Een van de breekpunten was kennelijk voor Cécilia Sarkozy dat de president zonder haar erin te kennen bepaalde dat zij niet mocht worden gehoord in een parlementair onderzoek naar haar enige belangrijke publieke optreden als presidentsvrouw: de onderhandelingen in Libië over de vrijlating van Bulgaarse verpleegsters en een Palestijnse arts. „Ik heb niets te verbergen in die geschiedenis”, zei zij.

Vrienden van Sarkozy zeggen dat de scheiding niets zal afdoen aan Sarkozy’s energieke plannen met Frankrijk en Cécilia Sarkozy zei dat haar ex-echtgenoot „in staat is veel voor Frankrijk en de Fransen te doen.” Voor haarzelf is de scheiding moeilijk geweest, zei zij, maar spijt heeft zij niet. Ze is van plan zich op haar familie te gaan richten. De Sarkozy’s waren beiden eerder getrouwd en namen elk twee kinderen mee in het huwelijk. De rechter kende beiden de voogdij toe over hun gezamenlijke vijfde kind, de 10-jarige Louis, die het grootste deel van de tijd bij zijn moeder zal wonen.