Bhutto rekent op een politieke wedergeboorte. Zij zal campagne voeren voor verkiezingen waarin zij hoopt te worden gekozen voor een derde ambtstermijn, wat uniek zou zijn in Pakistan.Bhutto wordt op 21 juni 1953 geboren in een familie van rijke landeigenaren in het zuiden van Pakistan. Ze wordt als meisje al opgezadeld met de loodzware politieke erfenis van haar vader, voormalig president en premier Zulfikar Ali Bhutto. Hij stuurt zijn oudste dochter naar Oxford en Harvard om er politicologie en bestuurskunde te studeren.

Maar als haar vader in 1977 door het leger wordt afgezet en later opgehangen op beschuldiging van moord op een politieke tegenstander, ruilt Benazir haar universitaire studie in voor harde praktijklessen. Onder het militaire bewind van generaal Mohammed Zia-ul-Haq wordt zij enkele malen gevangengezet, totdat het haar in 1984 wordt toegestaan in Groot-Brittannië in ballingschap te gaan.

Twee jaar later keert zij terug naar Pakistan om massademonstraties voor het herstel van een burgerregering te leiden. Als Zia-ul-Haq in 1988 bij een nooit opgehelderd vliegtuigongeluk om het leven komt, worden er verkiezingen gehouden. Bhutto’s partij wint en zij wordt de eerste vrouw in de moderne geschiedenis aan het hoofd van een moslimland. Bhutto krijgt het al snel aan de stok met het machtige, door het leger gesteunde establishment. Na twintig maanden komt haar regering ten val.

In 1993 wordt Bhutto herkozen. Drie jaar later komt haar broer Murtaza om bij een vuurgevecht met de politie in Karachi. Het is al de derde tragedie in de familie, want behalve haar vader heeft Bhutto ook al haar jongste broer Shahnawaz verloren. Die stierf tien jaar eerder onder mysterieuze omstandigheden in Frankrijk. Benazir beschuldigt president Farooq Leghari van betrokkenheid bij de dood van Murtaza. Haar tweede regering, die wordt beschuldigd van wanbeleid, wordt door Leghari ontbonden.

Als Bhutto bij de verkiezingen van 1996 wordt verslagen door haar aartsrivaal Nawaz Sharif, wordt zij overspoeld met corruptiebeschuldigingen. Vlak voordat een rechtbank haar veroordeelt en haar verbiedt nog langer politieke activiteiten te ontplooien vertrekt ze opnieuw uit Pakistan. Ook als het vonnis later wordt herroepen, blijft ze weg.

Bhutto zegt onregelmatig contact te hebben gehad met president -en legerleider- Pervez Musharraf sinds die Sharif in 1999 in een militaire staatsgreep afzette. Maar pas nu heeft Musharraf erin toegestemd de democratie te herstellen, zegt zij. Vorige week tekende Musharraf een amnestiewet die nog resterende corruptiezaken tegen Bhutto van tafel veegt. Daar kwam veel kritiek op, maar volgens Bhutto haalt de maatregel het gif uit de Pakistaanse politieke cultuur en krijgt zij de handen vrij om een democratische campagne te voeren tegen het moslimextremisme.

„Ik weet dat ik een symbool ben van wat de zogenaamde jihadisten, de taliban en al-Qaida, het meest vrezen”, zegt zij in haar autobiografie ”Dochter van het Oosten”. „Ik ben een vrouwelijke politieke leider die ernaar streeft moderniteit, communicatie, onderwijs en technologie naar Pakistan te brengen.”