Lef en zelfverzekerdheid zal de 58-jarige Groenink de afgelopen maanden zeker nodig hebben gehad. De Britse durfinvesteerder The Children’s Investment Fund Management (TCI) uitte in februari stevige kritiek op zijn koers bij dé bank. Ze wezen Groenink er fijntjes op dat sinds zijn aantreden in 2000 als topman de aandelenkoers 0 procent was gestegen, terwijl de gemiddelde stijging in de branche boven de 40 procent lag. De brief was het begin van een overnamestrijd rond ABN AMRO waar Groenink zichtbaar onder leed.Kritiek was Groenink niet vreemd. Kort na zijn aantreden als topman in 2000 sprak hij de ambitie uit om ABN AMRO tot een speler in de wereldwijde top vijf van banken te maken. De critici noemden deze plannen „arrogant.” Hij worstelde gedurende zijn zeven jaren als bestuursvoorzitter met verschillende critici, die hem vooral aanspraken op de zwalkende koers van de bank.

Ook was er kritiek op de manier waarop hij in 2001 driekwart van het personeel van ABN AMRO als „misbaar” bestempelde. Dat was zijn manier van reorganiseren, die het personeel duidelijk demotiveerde.

Toch is Groenink in de afgelopen zeven jaar ook geroemd en geprezen. Zo werd de topman in 2004 benoemd tot bankier van het jaar en werd hij geridderd door koningin Beatrix. De topman liet zijn tanden pas echt zien in 2005, toen ABN na een lange strijd de Italiaanse bank Antonveneta overnam.

Het weekblad Elsevier prees de overname en noemde Groenink een „lefgozer” die met het openbreken van de Italiaanse bankwereld een ondernemingsgeest toonde die doet denken aan het Nederland van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). Hij werd door het weekblad gekozen tot Nederlander van het jaar 2006.

Bij de presentatie van de financiële resultaten over 2006 herhaalde Groenink nogmaals dat ABN AMRO tot de top vijf van banken moest behoren. Een ambitie die een paar weken later, na de brief van TCI, de prullenbak in kon.

Kort na de kritische brief van TCI in februari maakte Groenink bekend gesprekken te voeren met de Britse bank Barclays. Door ABN AMRO onder de vleugels van Barclays te manoeuvreren, probeerde hij zijn bank in rustiger vaarwater te krijgen. Hij vergiste zich. Het consortium van Fortis, Banco Santander en Royal Bank of Scotland (RBS) toonde interesse. Er volgde een felle en complexe overnamestrijd.

Groenink liet zich tijdens de complexe strijd niet veel zien en toonde meestal weinig emoties. „Groenink is geen people’s manager”, zei voormalig president-commissaris Aarnout Loudon, van de bank in een artikel in NRC Handelsblad in april. „Hij is een creatieve en deskundige bankier, maar zijn empathie en menselijke omgang zijn minder.”

Tijdens een bijeenkomst in de Ondernemingskamer in mei was de topman wel aanwezig en hield een dramatisch betoog. „We zijn inmiddels verworden tot een speelbal van de activistische aandeelhouders”, aldus een zichtbaar aangedane Groenink.

Na maanden van overnamestrijd en juridisch getouwtrek werd Groenink eind september geveld door een blindedarmontsteking. Een week later schreef hij in een soort afscheidsbrief aan zijn personeel dat er binnenkort een einde komt aan „een lange periode van onzekerheid.”

Groenink, die zijn loopbaan begon in 1974 bij de AMRO-bank, is de laatste topman die de in 1824 door koning Willem I opgerichte bank zal kennen. Hoogstwaarschijnlijk verlaat hij de bank bepaald niet met lege handen. Naast de miljoenen euro’s aan koerswinst op zijn aandelen en opties ABN AMRO zal er voor hem ook nog wel een vertrekpremie worden vrijgemaakt. Of, zoals voetballer Johan Cruijff het verwoordde op zijn weblog in april: „Wat ik echt niet kan begrijpen, is dat een directeur die er in zeven jaar tijd in geslaagd is van zijn werk een enorme puinhoop te maken, toch met een kapitaal het zinkende schip mag verlaten.”