Rabbijn Benny Elon behoort tot de Nationale Unie, de partij die in 1999 ontstond door de vereniging van drie rechtse partijen: Moledet, Cheroet en Tekoema. De Nationale Unie verbond zich bij de verkiezingen in 2006 met de Nationaal Religieuze Partij (NRP). De Nationale Unie/NRP-partij heeft veel steun onder de Joodse bewoners van de Westelijke Jordaanoever en hun medestanders.In mei 2003 lanceerde Benny Elon zijn vredesplan voor het Midden-Oosten, ”de juiste weg naar vrede”. Hij publiceerde zijn plan in een tijd dat het kwartet (VS, EU, Rusland en VN) zijn fasenplan bekendmaakte. Dat plan had moeten leiden tot een vredesakkoord en een Palestijnse staat naast Israël.

Elon was ervan overtuigd dat deze routekaart naar vrede de regio naar een nieuwe oorlog zou voeren. De Palestijnen bleven namelijk vasthouden aan de eis dat de Palestijnse vluchtelingen moesten terugkeren naar de staat Israël terwijl in Israël de consensus bestaat dat dat niet kan. De partijen zouden het volgens Elon evenmin eens worden over de status van Jeruzalem en over de grenzen en bevoegdheden van de Palestijnse staat.

Terwijl de regering-Sharon de routekaart bestudeerde, vertrok Elon naar de VS om steun voor zijn plan te winnen onder Congresleden en christenen. Hij werd een veelgeziene gast in evangelische kringen, die -zo ontdekte hij- eveneens de term ”bezette gebieden” niet wilden horen. Nu Israël en de Palestijnse Autoriteit weer vredesbesprekingen voeren, lanceert Elon opnieuw zijn plan. Deze keer heet het ”het Israëlische Initiatief”.

In dit initiatief besteedt Elon veel aandacht aan de oplossing van het Palestijnse vluchtelingenprobleem. Volgens de UNRWA -de VN-instantie die zich bezighoudt met de Palestijnse vluchtelingen- woonden eind 2006 186.479 Palestijnen op de Westoever in kampen. Hetzelfde gold voor 478.272 Palestijnen in de Gazastrook. In totaal wonen er ongeveer 2 miljoen Palestijnen op de Westoever en 1,5 miljoen Palestijnen in de Gazastrook. Israël veroverde in juni 1967 de Westoever en de Gazastrook, maar trok zich in 2005 helemaal uit Gaza terug.

De oplossing moet volgens de politicus beginnen met de ontmanteling van de UNRWA, om vervolgd te worden met een uitgebreid compensatieprogramma voor de vluchtelingen die „de optie wordt geboden een nieuw leven te beginnen en geaccepteerd te worden in een reeks landen die immigratie verwelkomen.”

Palestijnen zelf hebben er wel oren naar om ergens anders te gaan wonen, meent Elon. „Een onderzoek in 2004 laat zien dat de helft van de Palestijnse samenleving niet de optie uitsluit van het permanent verhuizen naar een ander land, als zij de mogelijkheden en middelen hebben om zich ergens opnieuw te vestigen.”

De Arabische bevolking die ervoor kiest binnen de nieuwe grenzen van de staat Israël te wonen, zal volgens hem van alle mensenrechten kunnen genieten die de staat Israël haar toebedeelt. Maar ze zullen het Jordaans-Palestijnse burgerschap hebben en hun politieke rechten zullen gerealiseerd worden in Amman. De Palestijnse Autoriteit zal niet langer erkend worden als het vertegenwoordigende lichaam en alle wapens zullen van de gewapende organisaties worden afgenomen. Dat betekent dus dat er maar één groep is die de wapens draagt: het Israëlische leger.

Israël moet volgens Elon Judea en Samaria annexeren, die het hart vormen van het land Israël. „De centrale bergketen, met in het hart daarvan Jeruzalem, herinnert ons eraan wie we zijn”, schrijft hij. „Hier wandelde Abraham met zijn zoon Izak, hier sloeg Jakob zijn tenten op.”

Het plan van Elon is echter weinig realistisch. In het internationale recht is het verboden zich land toe te eigenen door oorlog. Resolutie 242 van de Veiligheidsraad van november 1967 spreekt daarover. Elon echter zal tegenwerpen dat het plan moet worden uitgevoerd in samenwerking met Jordanië en met de goedkeuring van de internationale gemeenschap.

Een ander probleem is dat Jordanië niet op de Palestijnen zit te wachten. De vroegere Jordaanse koning Hoessein heeft zich in 1988, toen de eerste intifada in volle gang was, officieel afgesneden van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever. Jordanië vindt dat er een Palestijnse staat moet worden gerealiseerd. Eveneens is het onduidelijk welke andere landen permanent Palestijnen op zouden willen nemen.

Verder betekent de uitvoering van het plan van Elon een verzwakking van de Palestijnse positie. Het plan roeit de Palestijnse nationale aspiraties uit. De Palestijnse Jordaniërs op de Westelijke Jordaanoever zullen buitenlanders worden in eigen land. De Palestijnse woonplaatsen zullen omgeven worden door Joodse nederzettingen en militaire wegversperringen.

Er valt makkelijk een scenario voor te stellen waarbij Israël de druk op de bevolking in de Palestijnse gebieden verder opvoert onder het argument van de handhaving van veiligheid. Op deze wijze zal Israël het permanente vertrek van vele Palestijnen naar Jordanië stimuleren. Dat is wel het laatste waar Jordanië op zit te wachten.