Niet dat er ook in Nederland sprake is van bedrijven die grootscheeps rommelen met de boekhouding om de winsten mooier te laten lijken, zegt Heinsbroek. „Ik heb alle vertrouwen in het Nederlandse bedrijfsleven.” Maar omdat voorkomen beter is dan genezen, wil de bewindsman toch de touwtjes strakker aantrekken. Bovendien: „Niemand is brandschoon.”

Zo wil Heinsbroek met het bedrijfsleven afspraken maken over optieregelingen. Hij mikt op een convenant, maar als dit „herenakkoord” niet werkt, volgt wetgeving. Met het oog op de falende rol van accountants, bijvoorbeeld bij het teloor gegane Amerikaanse energieconcern Enron, wil de minister de beroepsregels van accountants wettelijk verankeren. Daarnaast komt er een bestuursorgaan dat toezicht houdt op de onafhankelijkheid en deskundigheid van accountants. Verder gaat de bewindsman het coöptatiesysteem dat van raden van commissarissen van (grote) bedrijven een ”old-boy network” maakt, „tegen het licht houden.” Ook het toezicht op de financiële verslaggeving van beursgenoteerde ondernemingen wordt strenger.

Heinsbroeks pleidooi voor waarden en normen komt trouwens niet uit de lucht vallen, zegt hij. „Er is een link naar de economie. Bedrijven kijken ook naar de criminaliteit in een land.”