Dat schrijft de Raad van Economisch Adviseurs (REA) in een advies aan de Tweede Kamer over de Miljoenennota die het kabinet vorige week presenteerde. De raad, die bestaat uit vijf topeconomen, bedient de Tweede Kamer gevraagd en ongevraagd van advies over macro-economische onderwerpen.Volgens de REA blokkeert de strikte bescherming van werknemers in vaste dienst de kansen van de zogeheten outsiders, zoals werknemers met flexibele contracten, immigranten en ouderen. Dit zou ten koste gaan van de arbeidsproductiviteit in de marktsector.

Volgens de REA zal Nederland hiervoor op den duur de rekening betalen door een afnemende internationale concurrentiepositie. Dat proces is nu al aan de gang, zo constateren de economen. Zo lag in de vroege jaren tachtig de Nederlandse productie per gewerkt uur in de marktsector meer dan 15 procent boven dat in de VS. Op dit moment ligt dit bijna 10 procent lager.

Om de productiviteit te stimuleren moet volgens de REA de arbeidsmarkt worden geflexibiliseerd. Hiertoe wil de raad de duur van de WW-uitkering bekorten. Daarnaast noemen de economen het „terecht”, dat het kabinet het ontslagsysteem wil „herijken.”

De toetsing vóór het ontslag door het Centrum voor Werk en Inkomen kan volgens de raad eenvoudig worden afgeschaft. Ontslagvergoedingen en opzegtermijnen moeten niet wettelijk worden vastgelegd, maar op bedrijfstakniveau worden bepaald in cao’s, aldus de topeconomen.

Volgens de raad richt de overheid zich nog altijd te veel op groei van het bruto binnenlands product (bbp) en „fijnmazige” inkomensplaatjes, terwijl welvaartstoename „draait om de stijging van de productiviteit.”

Volgens de REA heeft dit misverstand ook „perverse effecten” op de behandeling van de onbetaalde arbeid die veelal door vrouwen wordt verricht „binnen de muren van het huishouden.”

De waarde van die zogeheten thuisproductie wordt volgens de topeconomen door de overheid ten onrechte op nul gesteld. „De conclusie is vervolgens dat de nonparticipatie van vrouwen groei van het nationaal inkomen en dus welvaart heeft gekost.”

De REA uit verder scherpe kritiek op de toenemende zelfverrijking in de top van het bedrijfsleven. „De exorbitante stijgingen van de topinkomens frustreren de arbeidsverhoudingen door een dubbele moraal: topbestuurders eisen dat de beloning en prestatie in evenwicht moeten zijn voor alle werknemers onder de top, maar die eis wordt niet op het eigen functioneren betrokken.”

Volgens de raad worden topbeloningen niet gedekt door „topprestaties”, wat het onbehagen voedt en daarmee de arbeidsverhoudingen op scherp zet. De REA wil daarom dat raden van commissarissen en aandeelhouders de topinkomens aanpakken. „Indien deze raden hun werk niet naar behoren doen, dient de overheid daar zelf paal en perk aan te stellen.”