Aan de linkerkant liggen aangemeerde jachten met daarnaast een meterslange houten bergplaats, rechts oogt het groen, groen en nog eens groen. Dit gebied, langs de Eem in het noordwestelijke deel van Amersfoort, maakt deel uit van de Grebbelinie, meldt een bordje.De vraag is wie de boodschap leest, want veel mensen zullen hier niet komen. Afgezien van de leden van roeivereniging Hemus, aan het begin van de dijk. En natuurlijk de bewoners van het handjevol woonboten dat verderop in de Eem drijft. Ze zijn bezorgd, want zeer waarschijnlijk zullen de bomen op ’hun’ dijk binnenkort het veld moeten ruimen.

Het waterschap Vallei en Eem vindt kap van de bomen nodig omdat ze een gevaar vormen voor de veiligheid en de stevigheid van de dijk. Alle dijken langs de Eem zijn de afgelopen tijd aangepakt zoals de norm voorschrijft; dit deel aan De Schans is het laatste stuk dat het waterschap handhaaft.

De kwestie rond de boomkap speelt al zo’n anderhalf jaar. Eerder verleende de gemeente Amersfoort vergunningen, maar die werden weer ingetrokken. Vorige week stapten drie woonbootbewoners naar de Raad van State. Die doet naar verwachting volgende week uitspraak.

De onrust van de bewoners is begrijpelijk, want de dijk fungeert als hun achtertuin. Dat maken de waslijnen met wat verdwaalde kledingstukken en een speeltoestel compleet met glijbaan wel duidelijk.

De eigenaren van de woonboot op De Schans 6, Peter van der Zwart en Jeannine van Horssen - voortrekkers in het buurtprotest, zijn op vakantie. Ook overbuurman M. Meijers, die eveneens naar de Raad van State stapte, is thuis niet bereikbaar.

Martijn de Hondt, woonachtig op nummer 4, is wél in staat iets te zeggen over de kwestie. Het is een „gelopen race”, beseft hij. „Veiligheid is een soort landsbelang. Dat gaat boven alles.” Hij „zit er niet echt mee”, dat de bomen straks wellicht weg zijn. De jonge eik, die pal naast zijn woonboot en dus niet op de dijk staat, biedt een alternatief. „Die wordt vanzelf groot.”

Zijn buurman van nummer 8, Jan Roos, is minder berustend. Hij is echt met de kwestie bezig, benadrukt hij, al is het vooral Van der Zwart cum suis die op de bres staat. Dat is verklaarbaar, vindt Roos. „Bij Van der Zwart voor staat een hele rij bomen. Ik heb er heel wat minder.”

Het ergert hem dat „het mooie plekje” waar hij woont steeds minder aantrekkelijk wordt. Aan het uiteinde van het grindpad komt straks het nieuwe onderkomen van de roeivereniging, zegt hij. Aan de andere kant van de dijk zal een ziekenhuis verrijzen.

Zijn laatste hoop is dat er veel bomen als „zeer karakteristiek” zullen worden aangemerkt. Die mogen blijven staan, zo is besloten. Tegelijk vindt hij het vreemd: Vormt een karakteristieke boom dan geen gevaar?

Jawel, zegt de zegsman van waterschap Vallei en Eem. Daarom mogen in principe alleen de „heel bijzondere exemplaren” blijven staan. „Voor die bomen moeten we dan extra, kostbare veiligheidsmaatregelen nemen. Bijvoorbeeld een metalen damwand in de dijk.”

Stichting SGLA, die zich sterk maakt voor de natuur in Amersfoort, hoopt ook dat de bomen worden behouden. „Ze staan er al twintig tot dertig jaar”, zegt voorzitter Peter de Langer. „Nu is het waterschap plotsklaps van mening dat de bomen gevaarlijk zijn bij storm. Stormen die eens in de duizend jaar voorkomen.”

Dat zit -ironisch genoeg- niet ver naast de waarheid. Er ontstaat gevaar bij een noordwesterstorm, als water uit de randmeren naar de Eem stroomt. „Volgens de norm gebeurt dat één keer in de 1250 jaar”, aldus de woordvoerder van het waterschap „Maar dat kan ook morgen zijn, of over drie weken. Gebeurt er iets, dan wijst iedereen naar het waterschap. Dat willen we in geen geval.”