„Het is hem, zijn stem is nog dezelfde”
Kim Kun-rye, een 67-jarige grootmoeder uit Zuid-Korea, is blind, maar kon nog steeds de stem herkennen van haar 74-jarige broer van wie zij vijftig jaar geleden gescheiden raakte. Met zijn blinde zusje op zijn rug vluchtte Kim Hak Riye aan het begin van de Koreaanse Oorlog van 1950-53 uit hun dorp. In de paniek en het gedrang werden zij gescheiden en zagen elkaar nooit meer terug, tot de twee Korea’s vrijdag een nieuwe familiereünie organiseerden.
„Ik ben altijd aan mijn zus blijven denken en vond het erg dat ik haar had achtergelaten”, zei Kim Hak Riye, die tijdens de oorlog naar Noord-Korea ging. „Al die jaren is zij een last op mijn hart geweest.”
„Het is hem! Ik kan hem niet zien, maar hij heeft nog dezelfde stem”, zei de zuster, terwijl zij haar broer omhelsde en de tranen van haar gerimpelde gezicht veegde.
De ontroerende taferelen tijdens het twee uur durende weerzien, dat plaatsvond in het Noord-Koreaanse rustoord Diamantberg, werden door de Zuid-Koreaanse televisie uitgezonden. Huilende broers en zusters sloten elkaar in de armen en grijze zonen, die tijdens de oorlog kleuters moeten zijn geweest, knielden en bogen voor hun lang verloren vaders.
Het is de vijfde keer dat de Korea’s familiereünies organiseren sinds de historische topontmoeting van hun leiders in 2000. Het toenaderingsproces heeft door nieuwe spanningen geruime tijd stilgelegen voordat er in augustus weer nieuw overleg werd gevoerd. Behalve over de reünies werden afspraken gemaakt over een reeks gezamenlijke projecten, waaronder het aansluiten van weg- en spoorwegverbindingen.
De 455 Zuid-Koreanen die vrijdag werden herenigd met 100 Noord-Koreaanse familieleden moesten echter nog per schip naar het noorden. Het weerzien duurt drie dagen. Maandag volgt een tweede treffen, tussen 100 Zuid-Koreanen en hun Noord-Koreaanse familieleden. Zuid-Korea heeft de honderd door loting aangewezen uit 120.000 kandidaten. Hoe de selectie in Noord-Korea tot stand is gekomen, is niet bekend.
Omdat de tijd dringt -veel Koreanen zijn gestorven zonder ooit nog contact met hun familie te hebben gehad- hebben vertegenwoordigers van het Rode Kruis uit beide landen vorige week afgesproken een permanent ontmoetingscentrum in te richten in Diamantberg. Ook wordt overwogen aan de Zuid-Koreaanse kant van de grens een tweede ontmoetingscentrum te realiseren.
De meeste deelnemers aan de reünie van vrijdag zijn bejaard en sommigen zaten in een rolstoel. „Het is lang geleden”, zei de 74-jarige Ri Ki Tak tegen zijn toenmalige Zuid-Koreaanse echtgenote, Cho Kum-rye. Onder tafel stak Ri, die in Noord-Korea een nieuw gezin kreeg, zijn hand uit naar die van Cho, maar zij hield af. Hij probeerde het nog eens en ditmaal gaf zij toe. Ri’s Zuid-Koreaanse zoon boog vervolgens diep voor het herenigde, naast elkaar gezeten ouderpaar.
