Eerste gang
Zo gaat het met een zondaar die verwond is in de geest, en in dienstbaarheid leeft. Ofschoon u hem Christus en de verlossing aanbiedt, ja, al de wateren des levens, alle beloften en moedgevingen om tot Christus te komen, nochtans kan hij daaraan geen gehoor geven vanwege de benauwdheid in zijn geest. Het sterkt het aanwezige gevoel van zonde en toorn. Dat voert alle beweegredenen weg die Christus voorstelt om de ziel over te halen om tot Hem te komen.
De verwonde en benauwde zondaar ziet niet anders dan zonde en voelt niet anders dan toorn. Hij hecht zich alleen aan de heiligheid van God, Die de zonde haat, en aan de gerechtigheid van God, Die de zonde bedreigt. Betreffende de barmhartigheid en aanneming in en door Christus, hij is zo ver van zich te laten bewegen door twist en wanhoop dat hij zegt: Christus wil nooit mijn Christus zijn. Barmhartigheid kan of wil zo’n zondaar als ik geweest ben en zulk een zonden waaraan ik schuldig sta, niet vergeven.Zolang zo iemand zo bewogen is, is het geen wonder dat er zo veel te doen is om in zijn hart de overhand te krijgen, opdat hij tot Christus komt. Dit is de eerste gang van een dorstige zondaar.
Obadiah Sedgwick, predikant te Govent Garden (”De geopende fontein”, 1666)
