Twee maten
PvdA-voorman Bos stelt duidelijk grenzen aan de mate waarin hij met zijn partij het Comité van Ex-moslims steunt. Zodra de voormalige islamieten hun geloofsafval vereenzelvigen met het beledigen van moslims of hun geloof, houdt het voor Bos op. Aan het kwetsen van moslims wil hij niet meewerken.
PvdA-gemeenteraadslid Ehsan Jami heeft afstand genomen van het geloof van zijn vaderen. Sterker, inmiddels gruwt hij ervan en dat laat hij in krachtige bewoordingen weten ook.De leider van de PvdA, Bos, noemt het legitiem dat Jami zijn afkeer van Mohammed duidelijk maakt. Hij vindt echter dat de ex-moslim in zijn uitspraken soms te ver gaat. Jami noemt de profeet Mohammed een „crimineel”, zijn aanhangers „achterlijk” en Allah, de god van de islam, „wreed”. Dat is naar de stellige overtuiging van Bos kwetsend.
Het principe waar de PvdA-leider van uitgaat, is juist. In alle gevallen dienen fatsoen en respect de grondtonen te zijn in een debat. Ook als men als ex-gelovige discussieert over hetgeen men oorspronkelijk in de opvoeding meekreeg maar waarvan men dan inmiddels afstand heeft genomen.
Veel mensen kunnen dat niet, omdat zij kampen met een onverwerkt verleden. Dat verklaart waarschijnlijk ook de heftigheid waarmee Jami het debat over de islam voert.
Dat is ook waarneembaar bij velen die een orthodox-christelijke opvoeding hebben genoten en daar later afstand van doen. Juist hun frustraties meten ze dan vaak breed uit en proberen zo het inconsequente, belachelijke en beknellende van het geloof van hun kinderjaren aan te tonen. Met name literatoren en columnschrijvers die een christelijke opvoeding kregen, doen dit nogal eens.
Zo’n houding is weinig volwassen. Feitelijk bewijst dit soort mensen daarmee dat ze wel zeggen het geloof vaarwel gezegd te hebben, maar dat ze in werkelijkheid daar nog intens mee verbonden zijn.
Toch is het merkwaardig dat Bos zich nu zo stellig uitlaat in de richting van Jami. Niet zozeer omdat hij hem maant fatsoenlijk te zijn in het debat over zijn vroegere geloof, maar vooral omdat Bos dit nu doet.
Waarom heeft zijn partij nooit dergelijke oproepen doen uitgaan als christenen zich ontzet toonden over de belediging van hun geloof?
Terwijl zij daar minstens even veel reden toe hadden als de moslims nu. Waarom heeft de PvdA steeds het antwoord ”niet thuis” gegeven als christenen protesteerden tegen persiflages van het christelijke geloof zoals recent nog bij het optreden van popster Madonna of bij een film over het leven van de Heere Jezus waarin de Zoon van God een onkuise levenswandel wordt toegedicht? Wat zit hierachter? Wil Bos vooral de steun van islamieten voor zijn eigen partij veilig stellen?
Als de voorman van de PvdA uitgaat van gelijkberechtiging voor alle godsdiensten en aandringt op respect voor andersdenkenden, zou hij ook de alarmbel moeten luiden als (orthodoxe) christenen zich vanwege beschimping van hun geloof gekwetst voelen. Op dat punt is zijn partij in de achterliggende jaren fors in gebreke gebleven.