„We hoorden boem, boem, boem”, zegt Jamie, „en toen vielen we verder en verder naar beneden.” Haar neef, die achter het stuur zat, riep: „Het is een aardbeving!” Op dat moment realiseerden ze zich dat de brug instortte.Dennis trapte hard op de rem van hun huurauto, een Chrysler, en probeerde het voertuig uit alle macht in bedwang te houden. Hij zag het verkeer voor hem plotseling uit beeld verdwijnen en toen wees de auto recht naar beneden, vertelt Dennis. Ze vielen zo’n 15 meter de diepte in, schat hij.

Bij de instorting van de brug bij Minneapolis vielen zeker vier doden en zestig gewonden. Het dodental loopt waarschijnlijk op. Ongeveer dertig mensen worden nog vermist.

Jamie en Dennis hadden geluk: hun auto kwam terecht op een andere, kleinere auto. Jamie vertelt dat om hen heen mensen uit hun auto’s kwamen en probeerden anderen van de brug te krijgen. „Er waren meteen een heleboel mensen die iedereen probeerden te helpen. Ik zou hen engelen willen noemen”, zegt ze.

Een van de voertuigen die vast kwamen te zitten op het ingestorte brugdeel, was een bus met schoolkinderen die een dagje waren gaan zwemmen. Ryan Watkins, een van de kinderen, zegt dat de bus twee keer stuiterde en toen tot stilstand kwam. De voordeur zat klem tegen een betonnen vangrail, maar de kinderen konden via de achterdeur de bus uit.

Catherine Yankelevich viel in de rivier. „Auto’s vlogen in het rond en ik viel en zag het water”, zegt ze. Ze wist door een raam van de auto te klimmen en ongedeerd naar de oever te zwemmen. „Het leek wel een film, het was behoorlijk eng. Ik had nooit gedacht dat zoiets hier kon gebeuren”, zegt ze.

Jay Reeves bevond zich zo’n 150 meter van de brug toen hij de groene metalen boogconstructie zag bewegen en vervolgens een roestkleurige stofwolk zag. Reeves kwam net uit zijn werk. Hij is directeur medische noodhulp van de afdeling van het Rode Kruis in Minneapolis.

Terwijl hij naar de brug rende, hoorde hij de kinderen in de bus schreeuwen. Tegelijkertijd hoorde hij een luid grommend geluid uit de richting van de brug komen. Mensen die nog in hun auto’s zaten op het wegdek liepen gevaar. „Ik floot zo hard als ik kon en ik riep: Als u me kunt horen en kunt lopen, kom er dan nu uit!”

Reeves droeg een bloedende vrouw uit de schoolbus naar een veilige plaats, waar medisch personeel haar kon helpen. Ook verbond hij een wegwerker wiens ribben waren gebroken. Toen er genoeg hulpverleners ter plaatse waren, ging hij terug naar kantoor om de hulpoperatie te organiseren. „Echt, het eerste wat ik dacht was: Dit kan niet waar zijn”, zei hij.