Vierdaagse
Het was die dag -precies een jaar geleden- hét nieuws: de Nijmeegse Vierdaagse werd afgelast, omdat tientallen mensen vanwege de hoge temperaturen onwel werden. En wat erger was: twee mensen kwamen om het leven.
Verder lopen zou onverantwoord zijn. De dagen erna werd de onvermijdelijke discussie gevoerd over de vraag hoe het zover kon komen en over het punt hoe getraind een mens moet zijn om verantwoord 30 tot 50 kilometer te kunnen wandelen.Een jaar later gaat er opnieuw een Vierdaagse van start. Opvallend is dat veel mensen hun startkaart niet kwamen afhalen, wellicht vanwege de minder gunstige weerberichten.
Wandelen is gezond. Sterker nog: wandelen zou wel eens noodzakelijker kunnen zijn dan velen vermoeden. De positieve relatie tussen bewegen en gezondheid behoeft geen betoog. Wie regelmatig wandelt, is fitter dan degene die dat nalaat. Voor wandelen vallen overigens tal van alternatieven aan te dragen. Fietsen, joggen, kanovaren, een beweeglijk werkend bestaan: ze komen het fysieke ten goede.
Maar dan zo’n vierdaagse. Op het feit dat daar wandelprestaties worden geleverd, valt weinig af te dingen. Vijftig kilometer te voet is geen eenvoudige opgave. Mits goed voorbereid, kan dat ook prima. Maar daar wringt al een schoen. Gisteren moesten de hulpdiensten negen wandelaars naar het ziekenhuis afvoeren. Met hartklachten én vanwege dronkenschap. Bijna 400 mensen haalden de finish om de een of andere reden niet.
Inspanningsfysiologen van de Nijmeegse Radboud Universiteit sturen deze dagen ruim zestig lopers op pad met een zenderpil in hun maag. Toestanden zoals die zich vorig jaar voordeden, moeten in de toekomst worden voorkomen, is de logische gedachte hierachter. De wetenschappers willen weten wat er onderweg gebeurt in het menselijk lichaam. Maar zenderpillen en wetenschappelijk onderzoek in combinatie met een stukje wandelen? Dat gaat alweer een stap verder.
En waar ontlenen veel mensen nu hun plezier aan tijdens de vierdaagse? Is dat het aan wandelen door schitterende (natuur)gebieden? Dat zal voor de meesten hopelijk gelden. Maar de mededeling van de organisatie dat de zogenoemde vierdaagsefeesten nog nooit zo succesvol zijn geweest, geeft weer te denken. Zo’n mega-evenement is bepaald meer dan het lopen van vier onschuldige wandelroutes. Mensen willen zo vaak mogelijk uit hun dak gaan, lijkt het. Dronkenschap -met bijbehorend wangedrag- langs het parcours is geen zeldzaam verschijnsel.
Een liefhebber van wandelen zal toch ook per definitie niet veel ophebben met zogenaamde straatfeesten voor homoseksuelen? Die zijn er namelijk eveneens in Nijmegen. En om de (verkeers)drukte wat te spreiden, besloot de organisatie gisteren het afhalen van de startkaarten voor de vierdaagse volgend jaar ook op zondag mogelijk te maken. De vlaggenparade -het officiële openingsfeest- verschuift dan eveneens naar de eerste dag van de week.
Reclame voor de Nijmeegse Vierdaagse is het allemaal niet. De wandelschoenen aan de wilgen dan maar? Dat niet. Zolang beweging niet in de sfeer wordt getrokken van competitie of verdwazing is er weinig op tegen. Een vierdaagse is daarbij niet echt nodig.