De problemen in de gevangenis op Curaçao halen al jaren onafgebroken de krantenkolommen. In totaal wisten meer dan honderd gedetineerden in de loop der tijd te ontsnappen, opstanden waren meer regel dan uitzondering, de corruptie onder het bewakend personeel was berucht. Menig politicus heeft door de perikelen zijn of haar positie zien wankelen.

De gevangenis zelf verkeerde in slechte staat en was te klein. Reden voor Nederland om, na lang aandringen, een kleine twee jaar geleden zo’n 80 miljoen gulden beschikbaar te stellen voor de uitbreiding, verbouwing en herinrichting van Koraal Specht, die na gedeeltelijke voltooiing van de werkzaamheden eerder dit jaar de hoopvolle naam Bon Futuro, ”Goede toekomst”, kreeg.

Aan het Amerikaanse bedrijf Wackenhut Corrections Corporation werden het interim–management en de begeleiding van de bouwwerkzaamheden voor 12 miljoen gulden toevertrouwd. De gevangenis moest een vesting worden, waar het zowel voor de gedetineerden als de cipiers goed toeven zou zijn.

Snijbrander
De Wackenhut–directie verzekerde na de opening van het complex dat met het nieuwe detectiesysteem niets de gevangenis binnen kon komen wat er niet thuishoorde. Maar nog geen week later wisten twaalf gevangenen met behulp van een naar binnen gesmokkelde snijbrander de vrijheid tegemoet te gaan. Veel moeite hoefden ze hier verder niet voor te doen, omdat een geplande 5 meter hoge muur rond het complex ontbreekt. Slechts een fragiel hekwerk scheidt gedetineerden van de vrije wereld.

De uitvoerder van de bouwwerkzaamheden, het Atelier Lobo(&(Raymann, had er al voor gewaarschuwd. In een vernietigend rapport staan de tekortkomingen keurig op een rij. Bon Futuro is nog steeds zo lek als een zeef, was de conclusie. „Wackenhut is op verschillende belangrijke punten in gebreke gebleven”, zo concludeerde de directievoerder. „De celdeuren kunnen eenvoudig uit de frames worden gelicht, de tralies zijn niet roestbestendig, en een muur van minimaal 5 meter hoog en voorzien van prikkeldraad rondom het complex, zoals internationaal standaard is, ontbreekt. Ook de camerabewaking schiet aan alle kanten tekort.”

Wackenhut zegde naar aanleiding van de kritiek toe direct opdracht te geven voor de bouw van de muur, die in augustus zou worden opgeleverd. Maar tot op heden is er nog geen steen gelegd. Met aannemers wordt nog steeds onderhandeld over de prijs, omdat de kosten uitstijgen boven het resterende budget. Ook de aanbesteding voor de elektronische beveiliging, die even urgent heette te zijn als de muur, heeft nog niet plaatsgehad.

Wackenhut heeft twee maanden geleden de handen van Bon Futuro afgetrokken „om de naam van het bedrijf door het Curaçaose avontuur niet te grabbel te gooien.”

Aftreden
Ondertussen gaat het gerommel binnen de muren gewoon door. Vorige week ontsnapten wederom vier zware criminelen. Gisteravond nog probeerden zeven gedetineerden te ontsnappen.

De roep om het aftreden van verantwoordelijk minister Martha werd steeds luider. Maandag nam hij een rigoureuze maatregel om de druk van de ketel te nemen en zette 175 bewakers op non–actief, omdat een groot deel corrupt en onbetrouwbaar zou zijn. Slechts zij die het afgelopen jaar in dienst zijn genomen, mogen blijven werken. De politie heeft de bewakingstaken tijdelijk overgenomen en Martha wil de hulp van Nederlandse mariniers inroepen om buiten de gebouwen op het complex te patrouilleren.

De maatregel van Martha schoot in het verkeerde keelgat bij zowel de oppositie als in eigen politieke kringen. De oppositie is woedend, overweegt een motie van wantrouwen in te dienen en er wordt zelfs over gedacht om het ontslag van het complete kabinet van minister–president Miguel Pourier te eisen. Ook onder zijn politieke medestanders heeft Martha geen vrienden gemaakt omdat hij de actie heeft ondernomen zonder overleg met de overige leden van de ministerraad en het parlement.

De politie is evenmin te spreken over de ontwikkelingen. Het Korps Politie Nederlandse Antillen (KPNA), dat toch al kampt met te weinig personeel, is niet berekend op de extra taak die het ongevraagd toebedeeld heeft gekregen. Sherman Martina, voorzitter van de politievakbond, verwijt Martha dat hij geen beleid heeft. „Zes jaar geleden trad de toenmalige minister Atacho af nadat er tweemaal gevangenen waren ontvlucht. Atacho gaf toe dat hij geen beleid had. Onder Martha zijn er 27 ontvlucht en niemand zegt iets. Er is geen geld, geen elektronica en er zijn geen bewakers. Eigenlijk hebben we geen gevangenis, maar een hotel waar men naar believen in en uit kan lopen.”

Boeten
De geschorste bewakers zijn uiteraard helemaal niet te spreken over de opmerkelijke stap van Martha. „Wij moeten boeten voor het foute handelen van een paar anderen”, zegt Lydia Wilson. „Martha weet wie er corrupt zijn, maar toch gooit hij iedereen eruit. Misschien wil hij een gebaar maken naar Nederland om te laten zien dat hij de baas is, in de hoop dat er nog meer geld komt. Met het geld dat deze regering heeft ontvangen, hadden we een perfecte gevangenis kunnen hebben, als er tenminste een goed beleid was. Er zou eens onderzoek gedaan moeten worden naar het falen van Martha en de regering. Daar wordt meer mee bereikt dan het straffen van eerlijke medewerkers van de gevangenis.”