Wie bij een radiozender denkt aan een luxe gebouw met spiegelramen zit enigszins op het verkeerde spoor. Het binnenplein, vol kuilen en oneffenheden, wordt omgeven met Sovjetarchitectuur. Hoog, kaal en grijs. In het poortje naar het trappenhuis leunen twee bewakers tegen een ijzeren hek. Ze roken een sigaret.Het trappenhuis is donker en vochtig en ruikt naar communisme. Op de bovenste etage wordt pas duidelijk dat het pand meer herbergt dan beton en ijzer: IKEA-vloeren, witgekalkte muren, lichthouten meubilair, computers.

Nederlandse technici die door Roelofs zijn ingehuurd, hangen in stoelen te kaarten. Pauze? „Nee”, vertelt een van de leidinggevenden, „de planning hier is niet zo goed. Apparatuur is nog niet klaar, dingen zijn nog niet geïnstalleerd. Maar dat geeft niet, we vermaken ons wel.”

Roelofs vertelt honderduit over haar Radio Muza. „Ik ben een liefhebber van klassieke muziek. Vroeger nam mijn moeder me al vaak mee naar klassieke concerten. Ik vond dat prachtig. Nederland en België bijvoorbeeld kennen al zenders waarop continu klassieke muziek te beluisteren valt. De fijne atmosfeer die deze muziek creëert, missen de Georgiërs volgens mij. Een beetje rust in hun leven zou geen kwaad kunnen.”

De liefde voor klassieke muziek is niet de enige reden voor Roelofs om de zender op te zetten. „Het is ook een teken van vooruitgang, beschaving en kwaliteit”, meent de presidentsvrouw. Volgens haar draagt het project ertoe bij dat Georgië weer van betekenis wordt, dat het land weer een internationale rol gaat spelen. „En dat beschouw ik als mijn grote missie.”

Volgens Roelofs weten de Georgiërs enorm veel van klassieke muziek en ligt er veel talent bij het volk. Met de zender probeert ze die expertise naar boven te halen. De zender zal vooral klassieke muziek ten gehore brengen, met af en toe een beetje commentaar. Roelofs, die zelf goed piano speelt, zal misschien ook zelf wat laten horen. Het lijkt haar in ieder geval leuk een eigen programma te hebben, om muziek van een toelichting te voorzien.

De hoop is dat omringende landen zoals Armenië en Azerbeidzjan, maar ook Europese landen, interesse gaan tonen in het project. „Enkele buurlanden kijken naar Georgië en weten zich op andere gebieden wel geïnspireerd. Men wil daar bijvoorbeeld ook palliatieve zorg gaan oprichten. Het is prettig om te zien dat ons land een soort leidersrol heeft.”

Roelofs is sterk georiënteerd op het Westen, en ze is daarin niet de enige, zegt ze. Bijna alle Georgiërs zijn gefocust op het Westen. Roelofs is er stellig van overtuigd dat het land eens tot de Europese Unie zal behoren. „We zijn nu bezig met het NAVO-lidmaatschap en we passen onze wetgeving aan. Langzaamaan komt er een kentering in onze cultuur, in het denken van mensen.”

Wil ze haar missie tot een goed einde brengen, dan kan Roelofs niet volstaan met een radiostation. Daarom zette de first lady in het verleden al allerlei projecten op die de levensstandaard in het land flink omhoog moeten helpen. Zo steekt ze veel energie in de vermindering van kindersterfte en de sterfte van moeders bij geboorte van hun kind. Ook voert ze een harde strijd tegen infecties en armoede. „Ik hebt het er erg druk mee”, vertelt ze. „Soms verzucht ik: Hoefde ik maar niet te slapen, dan kon ik gewoon lekker doorwerken.”

Roelofs is namelijk ook nog aan een nieuw boek bezig. Een aantal jaar geleden kwam al een boek van haar uit, waarin ze vooral inging op de jaren voorafgaand aan het presidentschap van haar man. Het volgende boek wordt heel anders. „Ik ben bezig aan een romantische versie van een waargebeurd verhaal dat zich ongeveer negentig jaar geleden afspeelde in een dorpje niet ver van Tbilisi. Centraal staan de gevoelens van mensen die als buitenlanders in een nieuw land komen. Daar heb ik natuurlijk zelf ook de nodige ervaring mee.”

Roelofs’ toekomstdroom voor Georgië is dat het land weer als een compleet lichaam gaat functioneren. „Er is veel ellende geweest tijdens de burgeroorlog van veertien jaar geleden. Mensen moeten een betere levensstandaard krijgen. En daar werken we dan ook hard aan.” Zo heeft Georgië de laatste jaren een economische groei van 10 procent doorgemaakt. Er is veel minder corruptie en het imago van het land wordt sterk verbeterd: infrastructuur, landbouw en toerisme krijgen een flinke impuls. Roelofs hoopt dat de Georgiërs zich nog meer op Europa gaan richten, „maar ze moeten boven alles hun eigen charmes behouden.”

Roelofs geniet grote populariteit in Georgië. Dat vergroot de haalbaarheid van haar projecten volgens haar aanzienlijk. „Toen ik mijn idee van de radiozender met mensen besprak, kreeg ik erg veel positieve reacties. Dat geeft je de moed om ermee door te gaan. Je weet dat je iets goed doet en dat er waardering voor is. Ik heb ook wel een heel mooie kans gekregen om mijn dromen waar te laten worden. Daar ben ik dankbaar voor en blij om, maar tegelijk besef ik dat er een grote verantwoordelijkheid op mijn schouders rust.”