Zelfgenoegzaam
Een ziel wordt overtuigd dat er noodzakelijk verandering moet komen en dat er niet met God valt te spotten, ja, dat het hart veranderd moet worden. Zo begint zo’n ziel alle middelen te gebruiken om te zien of hij door zijn eigen kracht en door het gebruik van de middelen er iets aan kan doen. Het is alsof hij zei: Goede Heere, kan mijn verstand het niet bevatten? Kunnen mijn gebeden het niet bewerken? Hoewel ik een zondig mens ben, zal ik toch niet meer dronken of onrein zijn. Ik zal door gebeden, horen en vasten dit alles trachten te verbeteren. Zullen deze oefeningen het werk niet doen?
Dit rusten op de zelfgenoegzaamheid van de mens gaat tegen het werk van het geloof in en verhindert het. Want dit is de natuur van het geloof: het gaat uit zichzelf en haalt van een Ander het beginsel van leven, genade en kracht. De ziel voelt zich ellendig en hij valt in de armen van Gods barmhartigheid. Daarom krijgt hij, nadat de Heere de ziel een volstrekte noodzakelijkheid van een verandering heeft doen zien, ook te zien een gehele onmogelijkheid in zichzelf om zich te veranderen. Dan is hij tevreden tot Christus te gaan om genade en kracht.Zo neemt de vernedering van de mens al zijn voorrechten weg.
Thomas Hooker, predikant in Nieuw Engeland (”De ware zielsvernedering”, 1678)
