Doelwitten in het centrum van de hoofdstad vormen voor terroristen de hoofdprijs, maar Londenaren blijven net als bij eerdere (bijna-)aanslagen laconiek onder de terreurdreiging. Niemand lijkt verrast door de laatste mislukte bomaanslagen. Wie uit de buurt blijft van vliegvelden of grote evenementen, merkt er ook weinig van.Natuurlijk patrouilleert er overal meer politie op straat. Direct te herkennen aan hun lichtgevende gele vestjes. Normaal gesproken zijn de kleine wachthokjes op de belangrijkste invalswegen naar de ”city”, het financiële hart van Europa, leeg. Dan vallen deze ’grensposten’ tussen de city en de rest van de stad niet op. Nu zijn daar geregeld agenten te vinden die zo nu en dan auto’s laten stoppen om de bestuurder enkele vragen te stellen over het doel van zijn reis.

„Het is een afschrikmiddel”, zegt een agente op New Fetter Lane, terwijl ze de zwarte taxi’s voorbij laat rijden. „Je kunt ze niet allemaal aanhouden.” De kersverse premier Gordon Brown riep De Britten dit weekend in een speciale televisieboodschap na de aanslag in Glasgow opnieuw op om „continu alert” te zijn. Hij waarschuwde dat de terreurdreiging zal voortduren en dat de extra veiligheidsmaatregelen onvermijdelijk zijn.

Verkeer

De bekende Britse krantencolumnist Max Hastings spreekt van schijnmaatregelen. „De meeste voorzorgsmaatregelen zijn een schijnvertoning. Waarschijnlijk een politieke noodzakelijke poppenkast, maar we zouden erg sceptisch moeten zijn over de praktische waarde”, schrijft hij in The Guardian.

Op de website van de krant krijgt hij veel bijval van lezers. „Het is essentieel dat het afluisteren van verdachten als bewijs wordt geaccepteerd in de rechtszaal. Dat is een veel belangrijker instrument om mensen te beschermen dan het checken van auto’s die op weg zijn naar het vliegveld, en het zorgt voor een stuk minder ongemak voor onschuldige mensen”, aldus Hastings.

Omdat de city een favoriet doelwit was voor het verboden Ierse Republikeinse Leger (IRA), registreren de camera’s iedere auto en fietser die de Square Mile binnenrijdt. Op Fleet Street, waar het hoofdkantoor van de Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs en het hoogste gerechtshof zijn gevestigd, houden drie agenten tijdens de ochtendspits een oogje op het verkeer. Bij het gerechtshof valt geen extra beveiliging te bespeuren. De ene na de andere dubbeldekkerbus met open dak komt langsrijden. Toeristen laten zich blijkbaar ook niet afschrikken.

Fleet Street was vrijdag volledig afgezet, inclusief alle zijstraten, omdat er de hele dag een auto geparkeerd stond op een plek waar hij niet mocht staan, vertelt krantenverkoper Pat Omelia. „Dus waarschuwden mensen de politie. Ik moest mijn stalletje sluiten, maar kon nergens heen, omdat alles was afgezet. Dus ben ik maar een pint gaan drinken in de the Kings & Keys”, zegt hij, wijzend naar de pub aan de overkant.

Zakkenrollers

Over de dreiging van mogelijk meer autobommen haalt hij zijn schouders op. „Ik ben schutter geweest bij de Royal Air Force van 1940 tot 1948. Toen was ik een beetje gek. Nu ben ik oud en is vandaag een gewone werkdag zoals elke andere”, zegt Omelia, die al acht jaar kranten verkoopt op de gewezen ’krantenstraat’. „Ik let goed op. De politie vraagt ook altijd om mijn ogen goed open te houden, zodat ik hen kan waarschuwen als ik iets ongewoons zie of bijvoorbeeld zakkenrollers.” Omelia verkoopt deze dagen in ieder geval meer kranten. Zolang de straat ten minste niet weer wordt afgesloten.

In de Iraakse hoofdstad Bagdad zijn markten regelmatig doelwit voor aanslagen. Sommige veiligheidsexperts waarschuwen dat autobommen, de favoriete terreurmiddelen van terroristen in het Midden-Oosten, nu ook hier geïmporteerd worden. Op Leather Lane Market, net buiten de city, verklaart Mary Gasparro evenmin onder de indruk te zijn. „Als je op straat werkt, heb je het direct door als er iets ongewoons gebeurt. Je staat tenslotte de hele dag op dezelfde plaats”, zegt de groenteverkoopster. „Je gebruikt je gezonde verstand. Wij gaan verder met ons dagelijks leven. Wat kunnen we doen? We kunnen niet thuisblijven. Dit is onze broodwinning.”