Wonder boven wonder
Zeven nieuwe wereldwonderen, de meeste stemmen gelden. Wie daar zijn wenkbrauwen niet bij fronst. De oude wonderen zijn kennelijk niet wonderlijk genoeg. Of blijken geen wonder meer te zijn. Een wonder is tenslotte iets onverklaarbaars. Iets van een buitengewone betekenis. Of toch niet?
Tussen de vele reacties op de verkiezing van de zeven nieuwe wereldwonderen schreef een vrouw: Mijn eigen kleine jongetje vind ik een wereldwonder. Misschien heeft deze vrouw het beter begrepen dan de Zwitsers-Canadese filmregisseur en wereldreiziger Bernard Weber, die de wereldwijde internetverkiezing organiseert. De wonderen zitten niet in de grote dingen, maar juist in de alledaagse: gezondheid is niet vanzelfsprekend, maar een wonderlijke genadegave. Nieuw leven in de natuur en bij de mens vertelt iets van de almachtige Schepper; dat is pas een wereldwonder. Elke dag zonder bijzondere zorgen, dat is een wonder. Wie op de juiste wijze van het leven wil genieten -en Gods Woord roept ertoe op- moet het zoeken in de gewone, alledaagse dingen.Maar daarop had Weber niet het oog, met zijn verkiezing van zeven nieuwe wereldwonderen. Het gaat hem niet om de alledaagse dingen, maar om grote, opvallende, architectonische bouwwerken, die hun weerga niet kennen. We hadden er zeven, al in de vroege oudheid vastgesteld door Griekse schrijvers. Alle zeven bevonden zich de antieke wereld, van Griekenland tot Irak, van de Balkan tot Egypte. Zes van de wereldwonderen zijn inmiddels vernietigd, meest door oorlogsgeweld. Wat weten we nog van de vuurtoren van Alexandrië of wie hoort nog van het mausoleum Halicarnassus?
Wereldwonderen hebben geen eeuwig leven en moeten kennelijk op z’n tijd vervangen worden. Uit zo’n 2000 suggesties koos Weber met een aantal deskundigen 21 alternatieven. Het is een tamelijk willekeurige lijst, waar weinig eenheid in te ontdekken valt. Hoe kun je een vergelijking maken tussen het ultramoderne operagebouw in Sydney en het antieke Petra in Jordanië? Hoe moet je kiezen tussen de stenencirkel van Stonehenge en de Eiffeltoren van Parijs?
Bij de selectie hebben Weber en de zijnen duidelijk gezocht naar een geografische en religieuze spreiding. Elk deel van de wereld moest vertegenwoordigd zijn, de grote godsdiensten moesten zich herkennen. Dat blijkt wel uit de keuze voor het Vrijheidsbeeld in New York, de St. Basil in het Kremlin en het Christusbeeld bij Rio de Janeiro. Indrukwekkende bouwsels, zeker, maar daarom nog geen wereldwonder. Dat geldt al helemaal voor het slot Neuschwanstein, dat door een geesteszieke Beierse koning werd bewoond. De lijst aspirant-wereldwonderen is dus willekeurig, soms zelfs bizar.
De VN-organisatie Unesco houdt zich al jaren bezig met werelderfgoed en heeft een lange lijst samengesteld van 830 monumenten die het verdienen beschermd te worden. Ze zijn als cultureel erfgoed van wereldbelang. Toegegeven, op deze lijst staan ook natuurgebieden, maar ook die kunnen behoren tot het cultureel erfgoed. Waarom zouden het geen wereldwonderen kunnen zijn?
Stemmen op ”new7wonders.com” kost 2 dollar. Daarmee steun je de restauratie of instandhouding van de (wereld)wonderen. Dat hoeft op zich niet verkeerd te zijn. Maar oude vragen komen dan opnieuw op je af. Als je stemt via Webers site, steun je zowel de Eiffeltoren als de Aya Sophiamoskee; zowel de Incabouwwerken als het grote Bamiyan-Boeddhabeeld in Afghanistan.
Hoe wil je er tegenaan kijken: als kunst, als cultuur of als religie? Of laten die zich niet scheiden van elkaar? Anderzijds wordt Jantje Beton meestal niet ledig van onze deuren weggezonden, terwijl een deel van dat geld ook anders besteed wordt dan we zouden willen.
(
