In 1990 besloot de Tweede Kamer dat de Nederlandse kustlijn gehandhaafd moest worden. Doel was ons land niet kleiner te laten worden. Die kans bestond omdat de golven op de Noordzee de stranden en duinen deden afkalven. Rijkswaterstaat begon met zandsuppletie, ofwel het opspuiten van aangetaste stranden en duinen.„Zonder suppletie waren duinen in zee verdwenen”, aldus Kees Boer, coördinator zandsuppletie bij Rijkswaterstaat zondag. „We hebben zwakke schakels zoals Callantsoog in Noord-Holland en Ter Heide in Zuid-Holland. En de golfbelasting op de kust is zwaarder dan we dachten”, stelt Boer.

Sinds 2003 werken de provincies en waterschappen aan het versterken van de waterkeringen. Rijkswaterstaat meet de kust elk jaar met vliegtuigjes en schepen. Om de 200 meter wordt de hoogte van de kust gemeten. Met die gegevens maken de instanties plannen om een jaar later met het opspuiten te beginnen.

Acht baggerschepen zuigen op de Noordzee 12 miljoen kuub zand op en spuiten het vervolgens op de juiste plekken langs de kust. Dat werk kost jaarlijks ruim 40 miljoen euro. „Het is een fantastisch gebied om in te mogen werken. Veel Nederlanders hebben hier plezier van, zonder dat ze dat dagelijks bedenken. Want bij een dijkdoorbraak staat de helft van Nederland onder water. Wij zijn de defensie tegen de kracht van de zee”, aldus de coördinator.

De eerste jaren werd met het suppleren vooral de kustlijn hersteld. Nu wordt de kust ook versterkt. Dat gebeurt met het oog op heviger stormen en een stijgende zeespiegel. Boer en zijn mannen handhaven sinds 2000 het zogenoemde kustfundament. De baggeraars hogen de strook onder water langs stranden op. Zo worden golven voordat ze de kust bereiken al ’afgeremd’.

Volgens Boer is deze Nederlandse manier van werken uniek in de wereld. „En ik durf te stellen dat het heel succesvol is. Je ziet de laatste jaren dat de kust goed in het zand zit en zelfs natuurlijk groeit”. Die natuurlijke groei wordt door Rijkswaterstaat niet tegengegaan, maar als extra buffer behouden.