De hoogste tijd
Gelukkig zijn die mensen die zo met Stefanus ontslapen. Maar hoezeer verschilt de dood van een goddeloze van die van een kind van God. De dood is voor hem geen zoete en aangename slaap, maar een koning der verschrikking.
De goddelozen worden gesleept naar een kerker, terwijl de ziel lijdt in de hel. Zij worden in beide gestraft. Daarom is er zo’n grote schrik voor de lichamelijke dood. Als een goddeloze sterft, beeft en trilt zijn lichaam en zijn ziel is vol angst en vrees. Zijn vrienden huilen en de duivel staat gereed als een briesende leeuw om zijn ziel aan te grijpen en te werpen in de verschrikkelijke pijnen van de hel. Hij verliest door zijn dood alle troost. Zijn wellusten en rijkdommen verlaten hem, zijn hoop verdwijnt en zijn ziel gaat verloren.Wees dan, geliefden, nooit zo dwaas dat u zou kiezen voor een goddeloos leven. Niemand moet zichzelf bedriegen. U kunt niet leven van de gerechtigheid in de dood van de zonde. Maar driemaal gelukzalig dat kind van God dat zich in zijn leven godvruchtig heeft gedragen. De tijdelijke dood mag ons dan onverwachts aangrijpen, het zal ons niet verschrikkelijker zijn dan de natuurlijke slaap. Men ziet dat de slaap ons dikwijls overvalt. Niets is zo zeker en niets zo onzeker als de tijd en de plaats waar de dood ons zal overvallen. Het is daarom de hoogste tijd om op onze hoede te zijn.
Johannes Visscherus, predikant te Amsterdam (”De Theologische werken”, 1697)