Leterme -regelmatig vergeleken met premier Balkenende- hamerde er de afgelopen maanden op dat er een einde moest komen aan paars: de coalitie van socialisten en liberalen uit Vlaanderen en Wallonië die België de afgelopen acht jaar onder de liberaal Guy Verhofstadt bestuurde. Kennelijk was vooral Vlaanderen paars beu, want de afstraffing bij de stembusgang was zondag groot.Leterme hamerde ook telkens op „goed bestuur”, iets wat van toepassing zou zijn op zijn Vlaamse regering met socialisten en liberalen, maar niet op de federale regering. „Wie gelooft die mensen nog?” schamperde Leterme over de liberalen van Verhofstadt. Het bleek een vrij dodelijk oordeel, waarin kennelijk veel Vlamingen zich konden vinden.

Vanaf het begin van de campagne was de 46-jarige Leterme de uitdager van het door hem verfoeide paars en zijn voorsprong in de peilingen is eigenlijk nooit in gevaar geweest. Ook niet toen Leterme een bok schoot door in een Franse krant te zeggen dat de Franstaligen in België „intellectueel kennelijk niet in staat zijn Nederlands te leren.”

Leterme kreeg daarvoor veel kritiek, maar stiekem waren veel Vlamingen het met hem eens. Leterme pleitte verder voor meer zeggenschap voor Vlaanderen en een losser verband met Wallonië.

Toch is Leterme ’Belgischer’ dan veel andere politici. Zijn vader is Waals, zijn moeder Vlaams, hij werd geboren in het dorpje Wervik, precies op de grens tussen Wallonië en Vlaanderen en spreekt met zijn familie nog altijd Frans.

Leterme groeide op in de buurt van Ieper, een gebied dat getekend is door de Eerste Wereldoorlog. Hij kreeg uit West-Vlaanderen de liefde voor wielrennen en voor trappistenbier mee. Hij woont er nog altijd, met vrouw en drie kinderen.

Zoals meer christendemocraten heeft Leterme een sterke band met de landbouw. Als kind plukte hij tabaksbladeren. Als Vlaams minister van Landbouw (een functie naast zijn baan als Vlaams premier) schreef hij een boekje over tien misverstanden over de landbouw. Hij vindt het bijvoorbeeld een mythe dat boeren alsmaar klagen.

Op zijn optreden is zelden iets aan te merken. Als dat eens ongelukkig is, is dat ook direct voorpaginanieuws. Zoals toen hij in Den Haag zomaar het Belgische wegenvignet afblies, zonder enig vooroverleg in eigen land. Of de keer dat hij met een opplakbaard optrad in een tv- show van twee travestieten. „Is dat de toekomstige premier van België?” schamperde Filip Dewinter (Vlaams Belang) daarna in het vragenuurtje in het Vlaams parlement.

Het antwoord op die vraag moet vrijwel zeker ja zijn.