Daarmee krijgt het nieuwe staatshoofd alle mogelijkheden om zijn ambitieuze hervormingsprogramma door te voeren.Sinds Sarkozy op 16 mei het stokje van Jacques Chirac overnam, is hij populairder dan ooit. Volgens peilingen staat twee derde van de Fransen achter zijn optreden tot nu toe en gelooft circa driekwart dat hij het land ook daadwerkelijk kan veranderen. Ook zijn nieuwe regering -waarin kopstukken van links en zeven vrouwen zijn opgenomen- kan rekenen op brede steun onder de bevolking. Het voorspelde verzet van vakbonden en straatoproer van allochtone jongeren in de buitenwijken is uitgebleven.

Sarkozy heeft de voorbije campagne van de presidentsverkiezingen met een paar weken opgerekt. Helemaal tegen de traditie in bemoeit hij zich er actief mee door overal op te duiken en toespraken te houden. Zijn partij, UMP, lijkt daar nu ten volle van te profiteren. Een blauwe vloedgolf wordt dit al genoemd, naar de kleur van de partij.

Volgens een donderdag gepubliceerde peiling van het onderzoeksbureau BVA kunnen de UMP en haar bondgenoten rekenen op 42 procent van de stemmen, tegen 28 procent voor de socialistische oppositie. De Mouvement démocrate van François Bayrou komt op 8 procent en het extreemrechtse Front National op 5 procent. Deze resultaten zouden een overweldigende meerderheid voor de centrumrechtse partijen opleveren. Bij de linkse Parti Socialiste (PS) van de verslagen presidentskandidate Ségolène Royal probeert men ondertussen vooral de rijen te sluiten. De onenigheid tussen de kopstukken naar aanleiding van de presidentsverkiezingen is groter dan ooit. In de peilingen staan de socialisten en hun partners op 101 tot 142 zetels. Royal zelf zal geen afgevaardigde in de Nationale Vergadering worden. Ze doet tegen de verwachtingen in niet mee aan de parlementsverkiezingen.

Als de Assemblée Nationale op 26 juni voor de eerste keer in haar nieuwe samenstelling bijeenkomt, kan Sarkozy daadwerkelijk beginnen zijn beloftes om te zetten in concrete maatregelen. Zo wil hij onder meer belastingverlagingen, een strikter immigratiebeleid, mensen langer laten werken om de economie vlot te trekken en als het even kan ook de Europese grondwet nieuw leven inblazen.

In Frankrijk worden iedere vijf jaar verkiezingen gehouden voor de Assemblée Nationale. De stembusgang volgt vlak na de verkiezing van de president, die sinds 2002 ook voor een periode van vijf jaar wordt gekozen (en niet meer voor zeven jaar).

Voor de eerste stemronde van zondag zijn meer dan 44 miljoen stemgerechtigden opgeroepen. Een week later, op 17 juni, volgt een tweede en beslissende stemronde in de kieskringen waar het pleit nog niet is beslecht. In totaal strijden 7639 kandidaten voor de 577 zetels in de Nationale Vergadering.

Frankrijk kent een districtenstelsel. Daarbij hebben kleine partijen -anders dan bij een stelsel van evenredige vertegenwoordiging zoals in Nederland- nauwelijks kans op een plek in het parlement, tenzij ze een verbond aangaan met een grotere partij. Als een kandidaat in de eerste ronde een absolute meerderheid behaalt, komt hij of zij direct in het parlement. In de kieskringen waarin niemand meer dan de helft heeft gewonnen, volgt een tweede ronde met de kandidaten die ten minste 12,5 procent van de stemmen hebben gekregen. In de tweede ronde is de relatieve meerderheid voldoende om te worden gekozen. Bij gelijke stemmen wordt de oudste kandidaat tot afgevaardigde gekozen.

Momenteel hebben vijf partijen zitting in de assemblee. De regerende centrumrechtse Union pour un Mouvement Populaire (UMP, 359 zetels) en de centrumlinkse Parti Socialiste (PS, 149 zetels) zijn de grootste twee. Daarnaast zijn de centrumpartij UDF, de communistische PCF en de links-radicale PRG vertegenwoordigd.