Sinds op 20 mei de gevechten rond het Palestijnse kamp Nahr al-Berid begonnen, is de Dragonfly, evenals de tientallen andere trendy cafés en restaurants in en rond de Rue Gouraud, zo goed als leeg uit angst voor een bomaanslag. „Dit is een goede avond”, wijst de ober laconiek naar de drie aanwezige klanten. „We hebben sinds 20 mei zo goed als niets verdiend.”De Rue Gouraud, in christelijk Oost-Beiroet, is altijd een goede indicator van het politieke klimaat in Libanon. Gaan de zaken goed, dan kun je er heel lang in de file staan. Elke zaak heeft hier een autoservice, en een beetje Libanees die de sleutels van zijn Maserati afgeeft, doet dat liefst zo traag mogelijk, zodat iedereen hem goed heeft kunnen bekijken. Vandaag kun je gewoon een parkeerplaats vinden in de Rue Gouraud. Er komt dan wel onmiddellijk een privébewaker of buurtbewoner op je afgerend die wil weten wie je bent en wat je komt doen.

De angst is niet ongegrond. Sinds 20 mei zijn in en rond Beiroet al drie bomaanslagen gepleegd: in de christelijke wijk Achrafieh, in de soennitische wijk Verdun en in het Druzische stadje Aley. Dat de sjiitische wijken vooralsnog gespaard zijn gebleven, lijkt de theorie van de prowesterse regering-Siniora te staven dat het regime in Syrië, de vroegere bezetter van Libanon, achter de aanslagen zit. De sjiitische oppositiepartijen Hezbollah en Amal worden immers gezien als pro-Syrisch.

En als we de krant An-Nahar mogen geloven, was er nog veel erger op komst. Gearresteerde militanten van Fatah al-Islam, dat nu al twee weken slag levert met het Libanese leger in Nahr al-Berid, zouden onder verhoor hebben bekend dat zij een reeks ”9/11-achtige aanslagen” beraamden tegen doelwitten in Libanon.

Bedoeling was om een groot hotel in Beiroet aan te vallen met vier vrachtwagenbommen en tegelijkertijd zelfmoordaanslagen te plegen tegen westerse ambassades. Bovendien was de groep van plan om een bom te leggen in de Chekkatunnel, op de autosnelweg van Beiroet naar Tripoli, om het noorden van het land te isoleren en er een islamitische republiek uit te roepen.

Vorige week zondag dreigde de voorheen onbekende groep ”Al-Qaida in Groot-Syrië” in een videoboodschap op het internet dat „zeeën van bloed” vergoten zullen worden als het Libanese leger het beleg van Nahr al-Berid niet stopt. „De christenen in Libanon zullen lijden, alsook het toerisme en de handel”, aldus de gebaarde militant.

Dat is om bang van te worden. Het is dan ook niet gek dat de Libanezen mogelijke doelwitten schuwen. Kruidenierszaken doen dezer dagen gouden zaken, nu de klanten liever wegblijven uit de hypermarkten en shopping malls. Wie daar toch naartoe gaat, moet zich onderwerpen aan grondige controles op explosieven. Het verkeer in Beiroet is een nog grotere chaos dan gewoonlijk nu politie en leger her en der checkpoints hebben ingericht.

De laatste trend zijn de ”vliegende checkpoints”, waarbij politiewagens plots een straat versperren om eventuele bommenleggers te verrassen. En je kunt in Beiroet na acht uur geen pizza meer bestellen: er is een algeheel brommerverbod afgekondigd, omdat de laadbakken van de pizzabrommertjes al te handig zijn om een bom in te verbergen.

Af en toe worden er ook vergissingen gemaakt, soms met dodelijke afloop. Een taxichauffeur die gezocht werd voor een gewoon vergrijp, weigerde te stoppen bij een checkpoint, waarop de politie het vuur opende. De taxi werd later teruggevonden met alleen een gewonde passagier erin: een hoogzwangere vrouw die kort daarna overleed. Bij een soortgelijk incident schoot het leger drie mannen dood die niet waren gestopt voor een checkpoint. De gevolgen zijn niet altijd zo dramatisch. Een archeoloog en een Grieks-orthodoxe priester werden gearresteerd omdat al te achterdochtige buurtbewoners hen voor vermomde terroristen hielden.

En uw correspondent mocht afgelopen weekend zelf kennismaken met de -bijzonder kleine- cel van de antiterreurbrigade. Het gevolg van een combinatie die in het huidige klimaat niet meer verstandig is: omstreeks middernacht door downtown Beiroet rijden met een auto waarvan de papieren niet helemaal koosjer zijn.

In de gevangeniscel zaten ook twee vriendelijke Jordaniërs, verdachten van de bomaanslag in Achrafieh. Het waren de bewakers van de parkeergarage waar de bom was verstopt, en de politie wilde niet geloven dat zij de bommenlegger niet hadden gezien omdat ze aan het slapen waren. Uiteindelijk zijn we allemaal vrijgelaten. „U begrijpt, in het huidige klimaat…”