„Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik dat gitzwarte ding, van ongeveer 15 meter lang, redelijk snel door het water zag bewegen”, zegt Gordon Holmes, de 55-jarige laborant die de opnamen zaterdag maakte. Het ’ding’ zwom met een snelheid van 10 kilometer per uur, vertelt hij, en hield een redelijk rechte koers aan.„Mijn eerste gedachte was dat het een heel grote aal zou kunnen zijn, die hebben een slangachtig voorkomen.” Dat zou volgens Holmes verklaren dat zo veel mensen het monster de afgelopen jaren zeggen te hebben gezien.

Loch Ness is het grootste binnenwater van Groot-Brittannië, en het diepste, zelfs dieper dan de Noordzee, namelijk 230 meter.

Oceanoloog Adrian Shine van het Loch Ness 2000 centrum in Drumnadrochit heeft de video gezien en zal die de komende maanden analyseren. „Ik ben een scepticus als het gaat om wat er allemaal in het meer gebeurt, maar ik blijf ruimdenkend over deze dingen en dit is zonder twijfel het beste materiaal dat ik onder ogen heb gekregen”, zegt hij.

Volgens Shine is de video vooral bruikbaar omdat Holmes de camera heeft laten meedraaien en ook de oever op de achtergrond in beeld heeft gebracht. Dat maakt het minder waarschijnlijk dat de beelden nep zijn. Ook kunnen daardoor de grootte en de snelheid van het dier worden ingeschat.

Sinds Nessie in de jaren ’30 voor het eerst met de camera werd vastgelegd door een vakantie vierende chirurg zou het monster zich zo’n 4000 keer hebben laten zien. De speculaties over het dier lopen uiteen van een onbekende steursoort -ook al komen die al jaren niet meer in Schotse wateren voor- tot een laatst overlevende dinosaurus.

Dat laatste lijkt Shine sterk. Dat het monster zo vaak is gespot, kan volgens hem verschillende verklaringen hebben. Het kan een of ander wezen zijn, maar het kunnen ook golven zijn of het zou zelfs een puur psychologisch fenomeen kunnen zijn: we zien wat we willen zien, zegt hij.