Polen staat momenteel onder zware kritiek vanuit de Europese Unie om zijn beleid ten aanzien van homo’s. De vraag is of we als christenen blij moeten zijn met de houding van Polen. Om een oordeel te vormen is het belangrijk de specifieke Poolse situatie goed te begrijpen.Polen vindt dat het het enige nog werkelijk christelijke (lees: roomse) land in Europa is en dat het de taak van Polen is om de christelijke moraal weer terug te brengen in Europa. Christelijke moraal bestaat in Polen echter hoofdzakelijk uit drie elementen: de visie op abortus, euthanasie en homoseksualiteit. Dat zijn de grote thema’s die regelmatig in de politiek terugkeren. In Polen is abortus verboden, iets waar ik dankbaar om ben. Maar aan de andere kant is het geen enkel probleem om in Polen een abortus te laten uitvoeren. Naar schattingen vinden er jaarlijks in Polen 80.000 tot 200.000 abortussen plaats!

Christelijke ethiek is echter meer dan deze drie thema’s. Ethiek begint in het dagelijks leven. Hoe doe ik mijn werk? Ben ik eerlijk, of licht ik op, steel ik en bedrieg ik? Dat zijn dingen die echter vaak ver te zoeken zijn (hoe vaak ben ik al niet opgelicht in Polen…).

Als het gaat om christelijke ethiek in het dagelijks leven, om christelijke levensstijl, moet ik constateren ik in het sterk geseculariseerde Nederland veel meer christelijke ethiek bij mensen zie dan in het sterk christelijke, roomse Polen!

Kabaal
Het werkelijke probleem is hier niet de kwestie van de afwijzing van homoseksualiteit op grond van de Bijbel en de vermeende homohaat. Het gaat hier om iets anders. De huidige politiek maakt een groot kabaal rondom de homobeweging om de aandacht af te leiden van de werkelijke problemen waar Polen mee kampt en van het feit dat de regering daar geen oplossingen voor heeft.

De huidige regering heeft geen constructief regeringsprogramma, maar slechts een min of meer samenhangende ideologie, hoofdzakelijk gebaseerd op haat en vergelding. Het motto is: wie niet met ons is (lees: niet precies zo denkt en doet als wij), is tegen ons (dat wil zeggen: is een vijand die gehaat en uitgeroeid moet worden). Daarbij is het belangrijkste streven van de gebroeders Kaczynski en van andere regeringsleiders het verkrijgen van zo veel mogelijk macht, desnoods ten koste van alles. Daarbij past de regering de verdeel-en-heerstactiek toe.

Door het homoprobleem zo sterk te benadrukken, maakt men van de homo’s een zondebok waarop de negatieve emoties van de samenleving gericht moeten worden. Homoseksualiteit is hierbij zo ongeveer een obsessie geworden; men ziet overal homoseksuele propaganda.

Dit alles maakt een echte christelijke discussie over deze problematiek onmogelijk; die bestaat in Polen dan ook niet, ondanks de schijnbaar christelijke taal die gebruikt wordt.

Wat er nu gebeurt, vertoont veel gelijkenis met antisemitische campagnes uit het verleden, die ook nu nog binnen kringen van de LPR (Liga van Poolse Gezinnen, de partij van Giertych) en andere groeperingen te vinden zijn.

Op deze manier worden schuldigen aangewezen van de problemen en frustraties waar heel veel Polen mee te leven hebben en worden negatieve emoties in de maatschappij gekanaliseerd en daarheen geleid waar de regering dat wil. Kort gezegd: de regering wil dat de bevolking haar frustraties afreageert op homo’s. Dit klinkt misschien extreem, maar daar komt het feitelijk wel op neer. Dit past ook heel goed in de haat-en-vergeldingideologie van de regering.

De geschiedenis heeft laten zien dat dergelijke methoden de door de regering gewenste resultaten geeft, we hoeven maar aan het fascisme en aan Hitler te denken…

In Polen vindt dus helemaal geen christelijke discussie over homoseksualiteit plaats! Het is een demagogische discussie, die gebruikmaakt van de christelijke taal en symboliek, maar deze ook manipuleert en naar de eigen hand zet.

Europese Unie
Wat moeten we er nu van denken dat de Europese Unie en het COC zich met dit alles bemoeien? Mag de EU zich in binnenlandse aangelegenheden van een soevereine lidstaat mengen? Dit is inderdaad problematisch, want het betekent een conflict van twee belangen, waarbij de EU haar wil en moraal aan een soevereine lidstaat wil opleggen.

Toch begrijp ik deze inmenging goed, want het feit dat we op grond van de Bijbel homoseksualiteit beslist dienen af te wijzen, wil nog niet zeggen dat we een heksenjacht op homo’s moeten beginnen, en dat is wat vicepremier Roman Giertych en de LPR wel nastreven.

Vandaag maakt men jacht op homo’s, morgen op joden, overmorgen misschien op protestanten? Dit is misschien te sterk gezegd en het zal waarschijnlijk direct zo’n vaart niet lopen. Maar in een land waar de regering op deze manier handelt, wordt elke minderheid die anders is bedreigd. Dat is momenteel de situatie in Polen.

Ik wijs, net als de Poolse regering, homoseksualiteit en dergelijke propaganda zeer stellig af, maar wel op andere gronden. Als christen wil ik me alleen laten leiden door het Woord Gods en dan moeten we de homoseksuele zonde veroordelen en haten, maar moeten we onze homoseksuele naaste liefhebben als onszelf.

De auteur is veldwerker in Polen voor stichting In de Rechte Straat (IRS).