„Netwerkleider/adviseur op het gebied van ”market access for the poor”. Ik richt mij op het leveren van adviesdiensten en geef leiding aan het netwerk van adviseurs in Azië, waarbij het gaat over kennisontwikkeling, kennisbemiddeling en kwaliteitsverbetering.” Waarom doe je dit werk?

„Ruim veertien jaar geleden begon ik bij ZOA Vluchtelingenzorg in Hongkong en werd mij die vraag ook gesteld. Als antwoord gaf ik: „Het is mooi en leuk werk”, en dit is nog steeds mijn motivatie. Je bent bezig met de ontwikkeling van anderen, daarbij de woorden van wijlen prins Claus in gedachten: „On ne developpe pas, on se developpe.” („Men wordt niet ontwikkeld, maar men ontwikkelt zichzelf.”)

Op welk punt zie je vooruitgang?

„Op alle verschillende niveaus is er vooruitgang, zij het soms met vallen en opstaan. Het mooist is de vooruitgang bij de uiteindelijke doelgroep. Bijvoorbeeld als een Vietnamese vrouw met een kleine lening een machine kan kopen waarmee ze noedels maakt van rijst en die verkoopt op de markt. Met de opbrengst kan ze haar kind naar school sturen.”

Hoogtepunt?

„Mijn vrouw en drie kinderen. Qua werk is het prachtig als organisaties zich, in een positie van onafhankelijkheid, met een duidelijke visie naar eigen inzicht ontwikkelen en niet gedreven worden door donoragenda’s.”

Teleurstelling?

„Als je met mensen te maken hebt die hun positie van macht misbruiken om zichzelf te verrijken ten koste van anderen.”

Ben je kerkelijk betrokken?

„Bij de Sunday Evening Fellowship. Het is inspirerend om ’s zondags met mensen van verschillende nationaliteiten bij elkaar te komen.”

Speelt geloof een rol om hier te komen werken?

„Geloof speelt een centrale rol in mijn leven. Werken in de ontwikkelingssamenwerking is een manier om je in te zetten voor anderen.”

Waar verwonder je je over?

„Over het enorme overlevingsvermogen van mensen. Laatst was ik in het Tuol Slengmuseum in Phnom Penh, dat je op een indringende manier herinnert aan de genocide in Cambodja. Toen ik de poort uitliep kwam er een brommer voorbij met vier jonge, lachende mensen. Er straalt hoop uit, een oriëntatie op de toekomst.”

Wat vind je moeilijk in het contact met de bevolking?

„Je blijft soms aanlopen tegen culturele verschillen. Het tempo ligt in Laos een stuk lager dan in het Westen. Aan de ene kant is dat prettig en je wordt op deze manier geen slachtoffer van de ”ratrace”. Aan de andere kant betrap ik mezelf regelmatig op ongeduld.”

Wat ervaar je als gemakkelijk?

„Laos is met zijn fascinerende mensen een bijzonder prettig en vriendelijk land om te wonen.”

Mis je Nederland?

„Alleen bij bijzondere en aangrijpende gebeurtenissen missen we familie en vrienden. En soms hagelslag, drop en een lekkere sigaar.”

Zin om terug te gaan?

„Vooralsnog geen plannen. We zijn ruim veertien jaar weg; ik heb net een contract getekend voor drie jaar. We voelen ons hier op onze plaats.”

Naam: Eelco Baan

Geboren: 20 maart 1967

Werkt voor: SNV Nederlandse Ontwikkelingsorganisatie

Standplaats: Vientiane (Laos)

Sinds: 1999