Voor Gerrit de Fijter, geboren op 20 augustus 1945 in Andel, wordt met de verkiezing tot voorzitter van de synode van de grootste protestantse kerk van Nederland een lange kerkelijke loopbaan afgerond. De predikant, gehuwd en vader van zes kinderen in de leeftijd van 20 tot 30 jaar, begon in 1963 zijn werkzame leven als medewerker op een handelskantoor.In 1964 werd hij gemeenteambtenaar bij de gemeenten Andel, Giessen en Rijswijk. In die tijd was hij ook parttime leraar godsdienst aan het Wilhelminacollege in Culemborg. In 1973 werd hij student assistent aan de Rijksuniversiteit Utrecht.

Hij liep zijn vicariaat in Rotterdam Centrum bij ds. C. A. Korevaar en werd in 1979 bevestigd tot predikant van de hervormde gemeente van Sebaldeburen. Vervolgens diende hij de hervormde gemeenten van Siddeburen Wagenborgen Tjuchem en Steendam (1981 1991) en was hij predikant voor buitengewone werkzaamheden in de Hervormde Kerk in het kader van het op te zetten missionair diaconaal centrum De Herberg in Oosterbeek (1991 1993). In 1993 werd hij bevestigd als predikant van de hervormde gemeente van Vriezenveen. In 1999 nam hij een beroep aan naar Kampen, waar hij als predikant verbonden werd aan de hervormde Broederkerk.

Nevenfuncties
De lijst bestuurlijke nevenfuncties van ds. De Fijter is lang. Zo was hij lid van de generale synode van de Nederlandse Hervormde Kerk. Sinds 2004 is hij lid van het moderamen van de Protestantse Kerk en vervult hij de functie van vicevoorzitter.

Verder zat hij onder andere tien jaar in het bestuur van de Hervormde Bond voor Inwendige Zending (IZB), was hij bestuurslid van de Stichting De Pietersberg in Oosterbeek, was hij bestuurslid en medeoprichting van de Stichting Verslavingszorg Noord West Twente te Rijssen en was hij voorzitter van de Gereformeerde Bond in Groningen/Drenthe.

Als lid van de synode van de Nederlandse Hervormde Kerk en als lid van de Gereformeerde Bond stemde hij tegen aanvaarding van de kerkorde van de PKN. Op 12 december 2003 stemde hij echter voor de kerkvereniging waaruit de Protestantse Kerk in Nederland ontstond. Die stap is hem door veel hervormden kwalijk genomen. Hem werd verweten dat hij, samen met de hervormde predikant ds. H. de Jong uit Windesheim, de Hervormde Kerk „verraden” had door voor te stemmen.

Zelf zei hij hierover in een interview met deze krant op 22 mei 2004: „Toen uiteindelijk de kerkorde werd aangenomen, was voor mij de inhoudelijke discussie afgerond. En om de inhoud van de kerkorde ging het. Ik had met een aantal collega’s niet de vrijmoedigheid toen op 12 december nog een keer het been buiten de deur van de rijdende trein te steken. Dat was een gewetenszaak. We hadden inhoudelijk verloren op de hervormde synode. (…) Ik heb voorgestemd in het geloof dat de Heere dwars door alle onmogelijkheden heen Zijn werk in de kerk voort wil zetten. Bovendien is de kerkorde voor mij niet meer dan een tijdelijke behuizing om als kerk in te wonen.”

In 2003 werd hij door het moderamen van de toenmalige triosynode gepolst om eventueel plaats te nemen in het moderamen van de Protestantse Kerk.
Ds. De Fijter zei daarover in het genoemde interview: „Dat overviel me totaal. Later is me door mensen gezegd dat dat allemaal al wel van tevoren zo gepland
zou zijn. Dat is niet zo. En ik heb de benoeming ook maar zo niet aangenomen. Ik heb altijd willen gaan in de weg van de roeping. En de Heere heeft me héél duidelijk gemaakt dat dit de weg was die ik moest gaan.” Aan de vooravond van de moderamenverkiezing van donderdagmorgen wilde ds. De Fijter niet ingaan op vragen over een mogelijke verkiezing tot voorzitter van de synode.