SoW-kerken: EU moet kerk als partner zien
De Samen op Wegkerken roepen de Europese Unie op kerken officieel te erkennen als gesprekspartner. In de nieuwe opzet van de EU dient, vinden zij, een vaste vorm van overleg te komen die kerken en religieuze gemeenschappen de gelegenheid geeft een bijdrage te leveren aan een verenigd Europa.
De hervormde, gereformeerde en lutherse kerken schrijven dit in een gisteren gepubliceerde brief aan de voorzitter van de Europese Conventie, de Franse oud-president Valéry Giscard d’Estaing. De conventie vormt de ’denktank’ van de EU, die veranderingen in de structuur van de Unie voorbereidt.
Volgens de SoW-kerken zou hiermee recht worden gedaan aan „de eigen plaats van kerk en geloof, naast andere organisaties in de samenleving. We menen dat uw conventie (…) nieuwe structuren moet ontwikkelen voor de dialoog met instituties zoals de kerken, die tot nu toe geen plek hebben in de verdragen”, zo staat in de brief te lezen.
In december 2000 besloten de regeringsleiders van de Europese Unie in Nice het debat over de toekomst van Europa te voeren. Een jaar later werd afgesproken dat die discussie zou moeten leiden tot nieuwe structuren, beter herkenbaar voor de burger, en een nieuwe opzet van de verdragen, zodat de Europese Unie ook na de uitbreiding met vooral Oost-Europese lidstaten slagvaardig kan opereren. De voormalige Franse president Giscard d’Estaing geeft leiding aan de conventie, die volgend jaar zal worden afgerond.
De Samen op Weg-kerken benadrukken in hun bijdrage aan de conventie dat de kerken de Europese eenheid kunnen verdiepen en deelnemer kunnen zijn aan discussies, naast de inbreng van culturele en sociale organisaties. Verder vragen ze de conventie in een nieuwe grondwettelijke tekst ook de religieuze, geestelijke en filosofische erfenis van Europa onder woorden te brengen. Daarmee kan een bijdrage worden geleverd aan de gedachte dat de Europese Unie niet alleen een economische eenheid wil zijn, maar ook een eenheid van gemeenschappelijk gedeelde waarden.
In het eind 2000 aanvaarde ”Handvest van de Grondrechten” was alleen de geestelijke en morele erfenis genoemd, niet de religieuze erfenis. De kerken herinneren de conventie aan de oude waarden waaruit de Europese Unie destijds is ontstaan, namelijk vrede en verzoening, rechtvaardigheid en solidariteit. De kerken ondersteunen vanuit deze achtergrond de uitbreiding van de Europese Unie.
