Ik voel me dringend geroepen om te reageren op het artikel met ds. Hans Visser. In het artikel doet Visser mijn inziens desastreuze uitspraken over pedofilie. Voordat ik inga op de inhoud van zijn uitspraken, wil ik de vraag neerleggen of wij als christenen ons realiseren hoe sterk in Nederland de lobby voor pedofilie aan het worden is. Zijn en blijven wij wakker?Ik zie een herhaling van zetten. Toen het ging over onderwerpen als abortus en euthanasie, dachten velen van ons indertijd dat het allemaal niet zo’n vaart zou lopen. En dat toen het eenmaal binnen vastgestelde wettelijke kaders geregeld was, het wel zo zou blijven. De praktijk laat zien dat die wettelijke kaders steeds verder worden verruimd. Al vijf jaar geleden voorspelde ik dat de lobby voor pedofilie geïntensiveerd zou worden. Ook toen hoorde ik dat het wel mee zou vallen…

Natuurlijk heeft ds. Visser gelijk dat we pedofielen niet mogen veroordelen en dat er in de kerk een plek voor hen moet zijn. Maar ook hier geldt: God heeft de zondaar lief, maar Hij haat de zonde. Ds. Visser vindt de opvatting van dr. W. J. Ouweneel, dat de pedofiele geaardheid een gevolg is van de gebrokenheid van de schepping en dat pedofielen geen seksualiteit mogen hebben, onzinnig. Voor een pedofiel die worstelt met zijn gevoelens, die niet aan deze pedofiele gevoelens toe wil geven maar God wil dienen, moeten we juist het grootste respect hebben. Maar ds. Visser is zo overtuigd van zijn eigen gelijk, dat hij de (geestelijke) realiteit uit het oog verliest.

En ik zou ook willen stellen: schoenmaker, blijf bij je leest. Zijn opvattingen over seks met kinderen slaan de plank volledig mis. Hij geeft met zijn uitspraken aan van dit onderwerp geen verstand te hebben. En dan kun je mijns inziens beter zwijgen.

Precair
Seksualiteit op zich is al een precair ontwikkelingsgegeven voor kinderen en tieners. Seks met kinderen is altijd schadelijk voor de ontwikkeling van hun identiteit, voor het aangaan van een latere huwelijksrelatie en is bovendien, als belangrijkste, per definitie ongelijkwaardig. Er is bij seks met kinderen altijd sprake van machtsongelijkheid. Daarom valt het in de wetgeving ook onder misbruik. Omdat de aangerichte schade vaak zo groot is, is de strafmaat daarin verhoudingsgewijs ook groot, hoewel ik ook daarin helaas een kentering meen te bespeuren. We wennen eraan.

Helaas weet ik uit de praktijk van ons werk bij Stichting Chris dat het nooit went, dat de schade enorm is en dat er een compleet vertekend beeld van seksualiteit ontstaat waar velen nog jarenlang, soms zelfs hun hele leven, onder lijden. Dat mogen we nooit of te nimmer aanvaarden!

De auteur is GZ-psycholoog en directeur van Stichting Chris.