Willem Holleeder is ernstig ziek. De crimineel ligt, zwaar bewaakt, in het Leids Universitair Medisch Centrum.Wat betekent het dat Holleeder in het penitentiair ziekenhuis in Scheveningen niet terecht kon?

Leen Los, fulltime forensisch arts in Rotterdam: „Scheveningen is geen academisch ziekenhuis. Dat hij in Leiden ligt, betekent dat hij niet iets eenvoudigs mankeert. Hij is ernstig ziek.”

Holleeder wordt in het ziekenhuis zwaar bewaakt. Hoe beoordeelt u dat?
„Die strenge bewaking kan nodig zijn. In Rotterdam werd een ernstig gewond persoon die getuige was van een schietpartij ook zwaar bewaakt. De autoriteiten waren kennelijk bang dat de schutters in het ziekenhuis het karwei af wilden maken.”

Gedetineerden kunnen net doen alsof ze een lijden aan een kwaal.

„Dat komt voor. Zelf heb ik meegemaakt dat iemand deed alsof hij een hersenbloeding had. Na alle testen kon ik niets alarmerends ontdekken. Kennelijk dacht de man dat hij in het ziekenhuis zo kon weglopen. In het geval van Holleeder is het uitgesloten dat hij doet alsof hij een lekkende hartklep heeft.”

Holleeder verblijft in de Extra Beveiligde Inrichting (EBI) in Vught. Kan het zware regime iemand ziek maken?
„Het lijkt me onwaarschijnlijk dat als gevolg van het regime in Vught iemand een lekkende hartklep oploopt. De oorzaak daarvan ligt in een verstoorde bloedsomloop door overbelasting van het hart. Wel kan iemand door het verblijf in de EBI in depressieve toestand raken. Dat kan leiden tot hoofdpijn, buikpijn en misselijkheid.”

Wat zijn symptomen van een lekkende hartklep?

„Onder meer hoofdpijn en vermoeidheid. Als Holleeder ’s nachts al heel vroeg uit bed moet voor vervoer naar Amsterdam, is het wel voor te stellen dat hij in de rechtbank onderuit gaat.”

Hoe lang duurt herstel?
„Dat kan maanden duren. De operatie zelf duurt uren. Waarschijnlijk zullen ze de lekkende kleppen in één operatie vervangen of herstellen. Bij de revalidatie is rust geboden. Dan moet je niet gaan trimmen, parachutespringen en ook geen uren durende rechtszaak volgen.”

Van tijd tot tijd maken gedetineerden zelf een eind aan hun leven. Ingrijpend?

„Ja. Ik maakte het enkele keren mee. In een huis van bewaring had een man zichzelf het leven benomen. Dat leidt tot onrust. Gedetineerden, die normaal in de hal staan te tafeltennissen, moeten in hun cel blijven en worden onrustig door rondlopende rechercheurs.”