Harry Marsman is vooral bekend van de spannende Nielsserie. In ”De afscheidsbrief” begeeft hij zich op iets ander terrein. De ouders van Tom zijn aan de gevolgen van een auto-ongeluk overleden. Sinds dat moment woont Tom bij goede vrienden van zijn ouders: ’oom’ Stef en ’tante’ Jintie.

Als hij op een morgen in de kamer van Esther, de dochter van zijn pleegouders, een afscheidsbrief vindt, slaat de schrik hem om het hart. Waarom is ze weg zonder hem iets te vertellen?

Al spoedig krijgt Tom het vermoeden dat voorvallen in de drukkerij van zijn oom een rol hebben gespeeld bij de verdwijning van Esther. Om achter die geheimen te komen besluit hij in te breken. In de drukkerij treft hij twee neven van zijn oom aan. Na zelf gevangen te hebben gezeten voor deze inbraak, besluit Tom voor de tweede keer de drukkerij in het geheim te bezoeken. Dan worden hem veel dingen duidelijk: de twee neven zijn valsemunters, die de drukkerij als dekmantel voor hun praktijken gebruiken. Zijn oom weet hiervan, maar wordt gechanteerd. Als hij niet meewerkt, zal er iets verschrikkelijks met Esther gebeuren.

Dat het uiteindelijk allemaal goed afloopt, laat zich niet moeilijk raden. Toch gaan daar nog spannende momenten voor Tom, Esther, oom en tante (en de lezer) aan vooraf.

Naast een spannend boek wijst Marsman zijn lezers regelmatig op de trouw van God tegenover het ongeloof van mensen: „Diep in Tom zei een stem dat het zo niet was. Dat hij niet iedereen de schuld mocht geven, en vooral de Heere niet. Snikkend vouwde hij zijn handen. Hij wilde bidden. Vragen of de Heere het hem wilde vergeven. Of Hij alles weer goed wilde maken.” Een boodschap die op minder plaatsen verwoord zeker niet aan kracht zou verliezen.