„Ik bied hier en nu mijn excuses aan als premier", aldus Abe. Hij verklaarde achter de zogenoemde Kono–verklaring te staan. In die verklaring uit 1993 erkende Japan ook al dat de autoriteiten de hand hadden gehad in het opzetten van legerbordelen waar vrouwen gedwongen te werk werden gesteld.Eerder nog betwistte Abe dat er sprake zou zijn geweest van dwang bij de inzet van troostmeisjes. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden ongeveer 200.000 vrouwen uit de gebieden die Japan had veroverd als seksslavin in bordelen gezet en vaak jarenlang door militairen verkracht. Onder hen waren ook Nederlandse vrouwen die uit het toenmalige Nederlands–Indië waren weggevoerd.

„Zoals ik al zo vaak heb gezegd, voel ik mee met de mensen die deze ontberingen hebben moeten doorstaan en bied ik mijn verontschuldigingen aan voor het feit dat zij destijds in deze situatie zijn terechtgekomen", verklaarde Abe tegen de commissie.

De eerdere ontkenningen van de premier leidden tot een storm van kritiek in het buitenland. In onder meer China, Zuid–Korea, Australië, de Verenigde Staten en Nederland reageerden de autoriteiten zeer ontstemd op de uitspraken van de Japanse premier. De Nederlandse regering riep de Japanse ambassadeur op het matje om opheldering te vragen.

Het Amerikaanse Congreslid Michael Honda diende een resolutie in waarin Japan wordt opgeroepen ondubbelzinnig zijn excuses aan te bieden voor het lijden van de troostmeisjes. Er wordt pas in mei over de resolutie gestemd na het bezoek van Abe aan Washington. De premier is trouwens niet te spreken over de resolutie die volgens hem vol fouten staat.

Het Aziatische Vrouwen Fonds, dat in 1995 is opgezet en deels wordt gefinancierd door de Japanse regering, geeft hulp aan troostmeisjes. Zij kunnen per persoon 2 miljoen yen (bijna 12.800 euro) aan compensatie en medische hulp krijgen en een excuusbrief getekend door voormalige premiers. Maar veel vrouwen weigeren het geld. Zij vinden dat de Japanse regering zelf compensatie moet geven als erkenning van haar schuld.