In een kerk aan de Langeberg in Brunssum sprak oud-mijnwerker Ed Joosten voormalige collega’s toe. Hij herdacht daarbij ook de doden die vielen bij de mijnramp vorige week in Rusland.Na afloop van een mis trok de stoet, voorafgegaan door fanfare Sint Barbara, in processie naar het mijnwerkersmonument in Brunssum, waar de burgemeester na het spelen van het Limburgs volkslied een krans legde. Vervolgens hielden de aanwezigen een minuut stilte in acht. Ten slotte trok de stoet naar cultureel centrum Brikke Oave in Brunssum, waar drie dagen lang de expositie MIJN-verleden staat opgesteld.

Oud-mijnwerker Theo Jeurissen (69) schetste de ontwikkelingen tijdens en na de ramp. Door een slippende transportband ontstond in maart 1947 brand op ruim 600 meter diepte. De vlammen grepen snel om zich heen, mijngangen stortten in, dertien mensen werden door het vuur verteerd.

De meeste voormalige „koelpieten” -een geuzennaam voor mijnwerkers- die in de Hendrik werkten, wonen in de parochie waar de mis werd opgedragen. Medeorganisator Bert Bremen benadrukte dat de wortels van de meeste mijnwerkers in de oostelijke mijnstreek in het buitenland lagen, met name Polen en Italië. „De mijnwerkers bestonden voor 90 procent uit allochtonen en voor 10 procent uit autochtonen”, zei Bremen. „Die mensen hebben zich hier gevestigd, de integratie was geen probleem, en bijna iedereen had een dubbel paspoort.”

De sociale cohesie in Limburg is groter dan waar dan ook in Nederland, denkt Bremen. „Sla het telefoonboek van Heerlen, Brunssum of Kerkrade open, en je ziet talloze buitenlands klinkende namen, maar ze spreken intussen allemaal Limburgs!”

Het is voor het eerst in zestig jaar dat de ramp herdacht wordt. Vandaag vertelden oud-mijnwerkers in cultureel centrum de Brikke Oave over hun ervaringen onder de grond. Zij verhaalden daarover aan kinderen van scholen uit de regio.