Op de jaarvergadering maakten twee dochters van ds. L. Schaafsma, die in het Afrikaanse Malawi zendingsarbeid verricht namens de Gereformeerde Zendingsbond, de aanwezigen deelgenoot van de zorgen en de plannen.De vrouw van zendeling Schaafsma heeft zich het lot van de armste gehandicapten in Ndirande, een sloppenwijk van Blantyre, aangetrokken. Dochters Afke en Wipkje: „In Malawi worden veel gehandicapten gediscrimineerd. Soms denken de ouders dat een kind dat gehandicapt geboren wordt, behekst is en laten het daarom sterven. Het gebeurt ook dat zo’n kind minder aandacht krijgt dan de andere kinderen en het niet overleeft. Soms mag een dergelijk kind helemaal niet naar buiten. In andere gevallen verlaat de vader het gezin. Dikwijls worden deze gehandicapten ook nog bestolen van bijvoorbeeld hun dekens.”

Zo’n kind is Alex, die vanaf zijn geboorte negen jaar niet buiten kwam, waardoor hij een lichtere huid heeft dan de anderen. Nu neemt zijn zus hem op haar rug mee naar de gehandicaptenclub van mevrouw Schaafsma. Tijdens de wekelijkse clubmiddag houden de gehandicapten zich na de korte preek bezig met knutselwerk.

tussenkop (u16(Kruipend onderweg

Daar komt ook Henderson, die niet kan lopen en met bedelen de kost verdient. Kruipend over de grond bereikt hij het clubgebouw. Jozua, die blind is aan een oog als gevolg van lepra, komt daar ook, evenals Emanuel, die epilepsie heeft.

Er zijn ook enkele albino’s, dat zijn negers die een blanke huid hebben en niet goed tegen het zonlicht kunnen. Als ze niet genoeg zonnebrandcrème opdoen, verbrandt hun huid. Zij verkeren in een moeilijk positie, omdat anderen hen plagen.

Beatrice, die niet kan lopen en zich vooruit hijst op twee krukken, komt soms op de club. Haar man leeft niet meer en zij heeft de zorg voor haar kinderen in haar lekkende krot zonder ramen. Onlangs kreeg ze te horen dat ze niet alleen aids maar ook tbc heeft opgelopen. De toverdokter heeft stokjes in haar oor geprikt, maar het heeft niet geholpen en ze is niet meer de oude geworden. Beatrice is nu erg moeilijk in de omgang, aldus Wipkje, die er aan toevoegt dat haar moeder deze vrouw blijft bezoeken en de liefde van Christus aan haar probeert over te dragen.

Een heel ander type is Morala. Zij heeft hersenvliesontsteking gehad, kan moeilijk praten en lopen en is verantwoordelijk voor de verzorging van drie kinderen. Zij moet haar krot verlaten van de huisbaas, maar ze wil niet, omdat ze zo goed wordt geholpen door buren. Het zou mooi zijn als Morala in het verzorgingstehuis zou kunnen komen.

De twee dochters van zendeling Schaafsma vertellen dat hun moeder het plan heeft opgevat om een verzorgingstehuis op te zetten in het overwegend christelijke land, zodat de hulp blijvend is, ook als zij weg zou gaan.

„Ze wil de gehandicapten niet aan hun lot overlaten. De staat doet niets voor hen en anderen discrimineren hen. Het moet mogelijk zijn om voor een bedrag van 15.000 euro een eenvoudig tehuis neer te zetten. Het is de bedoeling dat het tehuis er volgend jaar staat,” zeiden Afke en Wipkje.

tussenkop (u16(Vrolijk kruisdragen
In zijn openingswoord eerder op de middag sprak de voorzitter van de vereniging, ds. H. Harkema, over vrolijk kruisdragen, zoals dat in het doopformulier staat. Hoe kan dat nu vrolijk gebeuren? Ds. Harkema: „Het geheim van het vrolijke kruisdragen is om blijmoedig te zien op Hem die het zwaarste kruis zelf droeg en die het Zijn gemeente vergunt om achter Hem aan te mogen komen.

Dat betekent zelfverloochening, dapper strijden tegen de zonde in eigen hart, maar ook in de hele wereld. De belofte dat strijders de overwinning behalen, geeft moed om door te gaan. De Koning dienen is vrolijk werk. Zo alleen is vroomheid tegelijk echte vrolijkheid!”