Pieter Jan Dijkman schreef in de krant van zaterdag over een ”Nieuwe doorbraak”. Het christelijk-rode kabinet gaat religie erkennen. Voor de PvdA is religie geen belemmering voor het lidmaatschap. In het verleden nam zij ook de christensocialisten liefdevol op in haar gelederen. Maar naar buiten toe mocht religie geen rol spelen.Zal dat nu anders worden? Ik waag het te betwijfelen. Het gaat erom de vrijheid van godsdienst en vrijheid van meningsuiting te verdedigen, juist om een „stukje kramp rond het islamdebat kwijt te raken.” De multiculturele samenleving heeft gefaald. De aanpak van paars om de verschillen en problemen te verdoezelen, onder de mat te vegen of te ontkennen, was niet effectief. Het extremisme vindt een gretige voedingsbodem onder de moslimjongeren. Gekozen aanpak? Meer erkenning en begrip voor de moslims.

„De politiek onderschrijft het publieke belang van religie zonder zich er mee te vereenzelvigen.” Onderschreven wordt dus de stelling van Banning: ”religie stuwt maar stuurt niet”. Dat betekent feitelijk dat religie de brandstof levert voor een ongeleid projectiel. Voor ons als christenen betekent het dat het christelijk geloof wel drijfveer mag zijn, maar niet normerend mag werken in het publieke domein. Want wij zitten met de islam.

Voor gewetensbezwaarde ambtenaren die weigeren het homohuwelijk te voltrekken is geen plaats. Kijk maar naar het beleid van de grote steden, burgemeester Cohen van Amsterdam voorop. Waarbij laatstgenoemde aan selectief geheugenverlies leidt. Verschijning van een publieke zwarte lijst van gewetensbezwaarde ambtenaren! Hoezo regeerakkoord? De inkt is nauwelijks droog of de heer Bos geeft al een eigen uitleg tijdens het PvdA-congres.

Boerkaverbod op straat? Niet het idee van minister Vogelaar. Abortus en euthanasie gaan onbelemmerd en onverminderd voort. Op onderwijs zit een minister die getuigde in het verleden antichristelijk te zijn! Mag de SGP nu verwachten dat ze haar subsidie (volkomen terecht) terugkrijgt? Wat heeft de ChristenUnie bereikt? De heer Rouvoet is een minister zonder departement, hoeveel invloed heeft een dergelijke minister eigenlijk (kijk eens naar de geschiedenis)? Overigens zitten ze op minder invloedrijke posten.

Ik zie echt geen doorbraak ofwel een keer ten goede, zeker niet voor het christelijk volksdeel. De SGP moet gewoon haar principiële koers maar blijven varen, ongeacht de samenstelling van het kabinet. Dat is bitter nodig!