Daar ligt ze. Een rimpelige baby die in de couveuse vecht voor haar leven. Het meisje en haar tweelingzusje -dat al na één dag overleed- zijn te vroeg geboren. De moeder vluchtte van Irak naar Syrië, maar kwam niet verder dan de grenspost. Toen ze moest bevallen, kreeg ze toestemming voor een ziekenhuisbezoek aan de Syrische hoofdstad Damascus. Maar over twee weken moet ze terug naar het kamp.Syrië wil de Palestijnen uit Irak niet helpen en laat hen daarom in een kamp bij de grens zitten. Het tentenkamp is nauwelijks beschermd tegen de winterkou, noch de zinderende hitte die er weer aan staat te komen. Een kleine miljoen Irakezen mochten Syrië in, maar sinds ruim een jaar geldt dat niet voor deze groep. Ze zitten vast in een paar tenten bij de grens, drie uur rijden van Damascus.

Eerder werd een groep Palestijnen uit Irak bij de grens met Jordanië tegengehouden en mochten evenmin het land in. Toen was Syrië er snel bij om deze mensen onderdak te bieden. Nu is dat allemaal anders.

Syrië gebruikt de vluchtelingen om een politiek signaal af te geven. De gestrande Palestijnen staan voor Syrië symbool voor het falen van de Verenigde Staten in Irak. De groep Palestijnen werd bevoorrecht door Saddam Hussein, omdat ze eerder waren gevlucht voor Israëlisch geweld.

Nu Saddam is onttroond, lukt het de VS niet om hun veiligheid te bieden, zegt Munir Ali, woordvoerder van het Syrische ministerie van Informatie. „Er verblijven inmiddels 1 miljoen Iraakse vluchtelingen in Syrië en als we deze Palestijnen ook nog toelaten, volgen er nog veel meer. Dat kunnen we niet aan. Daarom zeggen we: Los eerst de problemen op die jullie hier in de regio maken, breng veiligheid in Irak en laat de Palestijnen terugkeren naar Palestina.”

De VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR weet echter dat dit niet zo gemakkelijk gaat. Herhaaldelijk heeft ze de lidstaten opgeroepen in te grijpen, maar tot nog toe zonder resultaat. Ook Israël wil deze groep niet terug laten keren naar de Palestijnse gebieden, zegt Human Rights Watch.

Terwijl iedereen de andere kant opkijkt, wordt de situatie in het kamp er niet beter op. De Palestijnse Hamasbeweging kan intussen ongestoord haar gang gaan. Hamas zit al een tijdje in Damascus en onderhoudt goede contact met de Palestijnse gemeenschap in Syrië door haar gratis hulp te bieden. Met het vluchtelingenkamp bij de grenspost is de doelgroep nu groter geworden.

De organisatie rijdt op en neer met allerlei spullen voor de vluchtelingen. Ze voorziet de mensen van schapenvlees, medicijnen en speelgoed. Maar ook haatzaaiend onderwijsmateriaal dat oproept geweld te gebruiken tegen Israël. Met al die hulp van de kant van Hamas is de kans groot dat de beweging nog populairder wordt bij haar achterban.

Van de UNHCR hoor je in eerste instantie niets over de hulp van Hamas in het kamp. De VN-vluchtelingenorganisatie kan niet ingrijpen. Syrië bepaalt wie het kamp in mag. Het gevolg is dat jongens met groene Hamaspetjes voedsel de UNHCR-tenten indragen.

Wel kan de VN-vluchtelingenorganisatie klagen over de hulp aan de Palestijnen, en dat wordt ook gedaan. Er is geen overzicht van de hulpinstanties die naar het ziekenhuis At Tanf rijden, en dat heeft grote gevolgen voor de vluchtelingen, zegt de organisatie. Daardoor kan er bijvoorbeeld smokkel van mensen plaatsvinden. Vooral door artsen die via een verwijsbriefje mensen naar het ziekenhuis laten gaan, en hen vervolgens laten ontsnappen. Dan volgt onherroepelijk een collectieve straf door de ambulance een week niet naar At Tanf te sturen. De UNHCR hoopt dit op te lossen door meer eigen artsen te sturen.

Wat de moeder van de piepjonge tweeling gaat doen, is niet duidelijk. Ze heeft wel iets anders aan haar hoofd. Of haar dochter het haalt, is onzeker. Misschien keert ze wel zonder kinderen terug naar het kamp.