De Beierse provinciestad is het resultaat van een gedwongen huwelijk. Garmisch en Partenkirchen waren eeuwenlang afzonderlijke plaatsen, waartussen de nodige rivaliteit bestond. De afkeer moet zo diep hebben gezeten, dat een inwoner van Garmisch bij het krijgen van een lekke band in Partenkirchen ooit weigerde zijn band daar te laten oppompen. Hij ging liever een eind lopen dan verder op Partenkirchse lucht. Gemengde huwelijken waren uit den boze.Het was kanselier Adolf Hitler die in 1935 de plaatsen sommeerde één te worden. Tegenstribbelende gemeenteraadsleden konden rekenen op een verblijf in het in 1933 geopende concentratiekamp voor politieke gevangenen Dachau. De eenwording had alles te maken met de Olympische Winterspelen die in februari 1936 in de Duitse Alpen plaatsvonden, een prelude op de ’nazispelen’ datzelfde jaar in Berlijn. Naar het oordeel van Hitler konden de plaatsen beter als één gemeente voorbereidingen treffen voor de spelen.

De in 1935 gebouwde skischansen zijn nog altijd in gebruik, onder meer voor de traditionele schansspringwedstrijden op nieuwjaarsdag.

Toerisme
De plaatsen kennen een lange geschiedenis. Partenkirchen ontstond als het Romeinse reisstation Partanum, terwijl Garmisch al in 802 als Germaanse nederzetting bestaan moet hebben. In de middeleeuwen floreerde Partenkirchen als belangrijk handelsstation op weg naar Italië. De bloedige Dertigjarige Oorlog (1618-1648) stortte het gebied echter in armoede.

De aanleg van een spoorverbinding met München in 1889 betekende een opleving van het toerisme. Adellijke families uit het noorden kwamen naar Garmisch en Partenkirchen om daar de zomer door te brengen. Zij bouwden hun typerende noordelijke villa’s.

Met de winterspelen van 1936 kwam Garmisch-Partenkirchen stevig op de kaart te staan als skigebied. Het toerisme vormt vandaag de dag een belangrijke bron van inkomsten voor de 30.000 inwoners. De stad beschikt over ongeveer 10.000 bedden in hotels, pensions en appartementen en heeft meer dan honderd restaurants.

Toch leeft lang niet iedereen van het toerisme. De Beierse plaats vormt ook het bestuurlijk centrum van het Werdenfelser Land en herbergt verschillende onderzoeksinstituten. Een daarvan is het Richard Straussinstituut, dat onderzoek verricht naar het leven en de werken van de beroemde voormalige inwoner van Garmisch-Partenkirchen. In juni zijn er jaarlijks de Richard Straussdagen, gevuld met verschillende concerten en lezingen.

Tandradbaan
Het skigebied bij Garmisch-Partenkirchen biedt 120 kilometer piste en 40 kilometer langlaufpaden. Daarnaast kan ook de wandelaar ruimschoots aan zijn trekken komen met 300 kilometer goed aangelegde bergpaden, van eenvoudig tot moeilijk. Een bijzondere bestemming is de Partnachklamm: een 700 meter lange kloof waardoor de rivier de Partnach stroomt. De rotswanden zijn op sommige plekken meer dan 80 meter hoog. Vanaf het Olympisch IJsstadion is het ongeveer 25 minuten lopen naar de kloof, maar de tocht kan ook met een koetsje ondernomen worden.

De hoogste berg van Duitsland, de Zugspitze, is met de tandradbaan te verkennen. Dat wil zeggen: de trein rijdt tot de sneeuwgletsjer op het Zugspitzplatt. Vandaar voert de Gletscherbahn naar de top. Vanaf de gletsjer moet het uitzicht over de omgeving prachtig zijn.

Wie even uit Garmisch weg wil, kan zich in de omgeving verbazen over de sprookjeskastelen die koning Ludwig II, een kleinzoon van Ludwig I, liet bouwen, zoals slot Hohenschwangau en Neuschwanstein. De bouwwerken die Ludwig II heeft achtergelaten zijn nog verbazingwekkender dan die van zijn opa in München.

Garmisch-Partenkirchen is vanaf München in 1,5 uur goed bereikbaar per trein. Meer info: www.nsinternationaal.nl en www.garmisch-partenkirchen.de.