De man stal in 2005 en 2006 geld van bewoners van bejaardenhuizen in onder andere Nijkerk, Barneveld, Harderwijk en Ermelo.P., afkomstig uit Zaandam, ging steeds op dezelfde manier te werk. Rond het middaguur liep hij de bejaardenhuizen binnen met een doos Merci-chocolaatjes onder zijn arm.

Vervolgens glipte hij voornamelijk de appartementen van oudere dames binnen en stal hij portemonnees en handtassen. Op het toilet stopte P. het contante geld in zijn zak en liet de tassen en portemonnees achter.

In twee gevallen zouden de diefstallen gepaard zijn gegaan met bedreigingen. In november 2005 werd P. in een Woerdens zorgcentrum op heterdaad betrapt door een bewoonster. De Zaandammer was de schijnbaar lege woonkamer binnengegaan en stond wat te rommelen in een kastje toen de vrouw die in het appartement woonde uit de badkamer kwam. Zij sprak de man aan op zijn gedrag.

Hierop zei de 27-jarige tegen de vrouw dat ze rustig moest gaan zitten en moest wachten tot hij weg was. „En als u gaat gillen, dan schiet ik u kapot”, zou P. daaraan hebben toegevoegd.

De verdachte ontkende dit tijdens de zitting. „Door deze dingen te zeggen zou zo’n vrouw een hartaanval kunnen krijgen. Daar was ik niet op uit. Ik was alleen uit op hun geld”, aldus P.

In een Leids verzorgingshuis werd de man betrapt door een medewerker. P. vluchtte naar buiten, maar de medewerker probeerde hem tegen te houden. Hierop deed de Zaandammer net alsof hij een mes in zijn jaszak had en riep tegen de medewerker dat hij hem zou doodsteken. Dit feit erkende de verdachte wel.

De Zaandammer had het geld nodig om zijn drugsverslaving te kunnen betalen. „Het was mijn dagelijkse bezigheid. Ik had geen keuze, het was voor mij een manier om te overleven. Maar ik ben dat leven zat. Ik word er niet gelukkig van en andere mensen worden ook niet blij van wat ik doe”, zo zei P. Hij verklaarde te willen meewerken aan een afkickbehandeling.

De officier van justitie eiste een onvoorwaardelijke celstraf van vijf jaar. Ze erkende dat de Zaandammer een behandeling nodig heeft, maar voelde er niets voor deze op te leggen. „Een behandeling slaagt alleen als meneer het zelf ook echt wil. Ik denk dat de verantwoordelijkheid om dat te regelen dan ook bij hemzelf moet liggen”, aldus de aanklaagster.

De 27-jarige is al eerder in aanraking geweest met justitie. Zijn strafblad telt inmiddels meer dan twintig pagina’s.

P.’s advocaat vroeg de rechtbank een verplichte behandeling te koppelen aan een voorwaardelijke straf.

Uitspraak over twee weken.