De storm van vorige week heeft voor meer dan 200 miljoen euro aan schade opgeleverd. Gelukkig is de meeste schade verzekerd en die wordt dus vergoed. Maar sommige verzekerden blazen de stormschade zelf graag nog een beetje op, of veroorzaken zelf ’stormschade’. Valt toch niet op in de grote hoop. Nou, reken maar van wel.Verzekeraars staan geregeld versteld van de enorme creativiteit waarmee ze soms om de tuin geleid worden. Soms fantaseren verzekerden erop los en verzinnen de meest vreemde verhalen en situaties om een schadevergoeding in de wacht te kunnen slepen. Ergerlijker is het als verzekerden gewoon, zonder enige creativiteit, de boel proberen te bedriegen.

Zo’n storm als die vorige week over ons land trok, is voor sommige verzekerden met een minder ontwikkelde creativiteit een uitkomst: die oude schutting is heus echt omgewaaid; dat dakvenster werd ingedrukt door die enorme windstoten; en dan al die waterschade op de overloop! Die deuk, tja, zie je die treurwilg daar? Allemaal takken verloren en pardoes op de motorkap terechtgekomen. Alles zwart op wit en met blauwe ogen.

Verzekeraars weten dat hun na een storm een lawine aan schademeldingen te wachten staat. Die proberen ze zo goed en zo snel mogelijk te verwerken. Schadeherstelbedrijven zijn dag en nacht in de weer. Allicht dat niet elke melding tot op de letter en komma gecontroleerd wordt. Maar een beetje ervaren schadebehandelaar weet best waar hij op moet letten.

Een paar voorbeelden: Bij nadere beschouwing bleek de schutting al veel eerder van ellende omgevallen te zijn, maar ze was niet verzekerd tegen ’gewoon’ omvallen. Ha, storm, dacht de verzekerde, nu waait de schutting om en dat is wél verzekerd. De deuken in de motorkap vertoonden jammer genoeg voor de verzekerde geen enkel spoor van boombast, maar wel roest, zodat niet anders geconcludeerd kon worden dan dat er sprake was van een voorstormschade.

En het vierpansdakraam? Dat was inderdaad gammel, maar de verzekerde vond het niet de moeite waard om de verzekeraar te melden dat hij het na de schade maar meteen vergrootte. De verzekeraar werd wél de rekening van het grotere dakraam plus montage gepresenteerd.

Een andere verzekerde meldde een schade bij zijn verzekeraar, en toen hij dacht dat de verbinding was verbroken, hoorde de verzekeraar de klant triomfantelijk zeggen: „Zo, daar heb ik mooi 400 euro uitgesleept.”

Niet dom
Verzekeraars zijn niet wantrouwig. Soms hoef je bij schade inderdaad zelfs geen bonnen of een minutieus verslag in te leveren. Maar ze zijn ook niet dom. Fraude passen ze niet bij uit eigen zak. Het bedrag dat gefraudeerd wordt, vertaalt zich uiteindelijk in premieverhoging. Fraude verhoogt de premies voor de bona fide verzekerden dus nodeloos. Er wordt naar schatting per jaar voor een miljard gefraudeerd met schadeverzekeringen. Dat is een extra kostenpost van ongeveer 160 euro, die huishoudens en bedrijven per jaar voor hun verzekeringspakket ten onrechte neer moeten tellen.

Bona fide verzekerden verwachten ook van hun verzekeraar dat die iets aan fraude doen. Dat blijkt uit een enquête die het Verbond van Verzekeraars recent heeft uitgevoerd. Dit jaar zijn verzekeraars daarom een ”Deltaplan” tegen fraude gestart. Door betere controle en door alle schakels in het acceptatie- en schadeverwerkingstraject te verbeteren, wordt de pakkans voor fraude de komende jaren met een factor tien verhoogd.

Bovendien treffen steeds meer verzekeraars strenge sancties als bewezen is dat iemand fraude heeft gepleegd: de verzekering wordt stopgezet, en met een beetje pech ook andere (niet-verplichte) verzekeringen bij dezelfde maatschappij. Ook tussenpersonen en verzekeringsadviseurs worden in dit traject opgenomen.

Verzekeraars willen opkomen voor hun verzekerden die te goeder trouw zijn en die verwachten dat hun verzekeraar niet de risee wordt op verjaarspartijtjes. Met of zonder storm.

De auteur is coördinator van het Deltaplan Fraude van het Verbond van Verzekeraars.