Het lijkt nu echt onomkeerbaar. Oud-diacones Wiltiana van der Poel, in Rotterdam beter bekend als oma, zal afscheid moeten nemen van ’haar’ kinderen. In de wijk Spangen vangt ze al jarenlang allerlei kinderen op. Kinderen van drugsverslaafden, van werkende ouders, van prostituees. In augustus sluit oma’s crèche Het Vinkje de deuren - gedwongen. Oma zoekt zelf een andere adres voor de kids.Volgens de gemeente voldoet Het Vinkje niet aan de eisen die de Wet kinderopvang stelt. De gedreven oma begrijpt het niet. „Ik doe alles voor de kinderen. Ik sta om 04.00 uur op om pap te maken. We hebben brandbeveiliging. Die heeft 60.000 euro gekost. Het bleekwater staat altijd bovenaan in de keuken. Ik leer de kinderen de kleuren, als ze bij mij vandaan komen zijn ze klaar voor de kleuterschool.”

Nico Vlaar, inspecteur kinderopvang van de GGD Rotterdam-Rijnmond, is ervan overtuigd dat oma met een warm hart haar werk doet. Ondanks dat betwijfelt hij of Het Vinkje verantwoorde opvang biedt. „Ik kan alles nog, zei oma gisteren in een uitzending. Dat is flauwekul. Ze zit op een stoel in haar kamer en houdt via schermen de kinderen in de ruimte ernaast in de gaten. Die worden vooral opgevangen door jonge stagiairs.” De argumenten waarmee Het Vinkje jarenlang is gedoogd, zijn inmiddels achterhaald, zegt Vlaar. De kinderen die de politie in het verleden ’s avonds laat wel eens bij oma bracht, kunnen nu via crisisopvang aan een plaats worden geholpen. En 24 uursopvang, waar Rotterdammers voorheen om verlegen zaten, is nu ook beschikbaar bij het nabijgelegen kindercentrum Amalia.

Die opvang realiseerde de gemeente bijna drie jaar geleden, toen oma’s crèche met ernstig ruimtegebrek kampte. Oma mag sindsdien nog veertien kinderen onder haar hoede hebben. Rijst de vraag waarom dat nu ineens niet meer mag. „Je kunt het ook omdraaien”, beargumenteert Vlaar. „Oma is al heel lang gedoogd. Het is niet meer dan billijk dat ook oma zich aan de regels moet houden. Kinderopvang is geen hobbyisme.” Deelgemeente Delfshaven kneep in het verleden een oogje toe, zodat het werk in Het Vinkje kon doorgaan. Nu de Wet kinderopvang sinds twee jaar van kracht is, mogen gemeenten echter niet meer van de landelijke verordeningen afwijken.

Voor oma komt het besluit als een donderslag bij heldere hemel, al zegt de gemeente al jaren pogingen te doen om Het Vinkje te reguleren. „Ik vierde begin deze maand mijn verjaardag. Er kwamen een heleboel kinderen voor me zingen, dat was ontzettend gezellig. En nu dit. Ik heb het niet aan zien komen.”

Vanbinnen huilt ze, vertelt oma. „Ik doe goed werk, en krijg een schop toe. Ze proberen me kapot te maken. Dat doen ze al jaren”, verzucht de gedreven tachtiger, terwijl enthousiast roepende kinderen haar aandacht afleiden. „De nieuwe wet is weer een uitvluchtje. Het is een kwestie van jaloezie. Want ouders willen hun kinderen het liefst op Het Vinkje hebben.”

Een moeder van twee kinderen heeft van de week zelfs gehuild omdat haar kinderen niet langer kunnen komen, vertelt oma. „En ik moet een aantal zwangere vrouwen die hun kindje hier zouden brengen, ook teleurstellen.”

Toch gaat oma niet bij de pakken neerzitten. „Onze lieve Heer” zal haar helpen, weet ze. „Laat Hem besturen, waken, ’t is wijsheid wat Hij doet. Kent u dat lied? Dat wil ik graag in het artikel hebben.” Ze is van plan in de toekomst vaker op bezoek te gaan bij haar zeven kinderen, vijftien kleinkinderen en zes achterkleinkinderen. „Ik heb eigenlijk een hele crèche voor mezelf.”