Dat bleek dinsdag in een gesprek met de Metaalunie, de grootste ondernemersorganisatie voor het midden- en kleinbedrijf in de metaal.Volgens de Metaalunie zijn er momenteel 6000 tot 7000 „moeilijk opvulbare vacatures.” De jaren 2006 en 2007 worden bestempeld als overgangsperiode, maar vanaf volgend jaar wordt een structureel tekort verwacht van 2500. Dat aantal kan oplopen zolang de economie blijft groeien. Als deze situatie niet wordt opgelost, kan de schade oplopen tot 1 miljard euro per jaar, aldus de organisatie.

De bij de Metaalunie aangesloten bedrijven hebben ongeveer 145.000 mensen in vaste dienst. Daarnaast zijn er nog circa 10.000 deeltijdwerkers.

De sector heeft vooral moeite met het interesseren van jongeren voor een vakopleiding binnen de metaalindustrie. Daarnaast rijzen de kosten voor het opleiden van instromers de pan uit. „Dat kost bijna 20.000 euro, wat geheel voor rekening komt van de sector. We spelen dan ook met het idee de helft hiervan te claimen bij de overheid.”

Volgens de Metaalunie is het in het onderwijs misgegaan toen de invulling van lesprogramma’s werd vrijgelaten door de overheid. „Het onderwijs is sindsdien niet meer afgestemd op de behoeftes op de -regionale- arbeidsmarkt.”

Ook de toestroom van personeel uit lagelonenlanden in bijvoorbeeld Oost-Europa draagt niet bij aan een oplossing. „Het niveau van de opleidingen daar is simpelweg niet hoog genoeg.”

De Metaalunie heeft zelf een aantal initiatieven ontplooid om de krapte op de arbeidsmarkt aan te pakken, zoals het overleggen met regionale opleidingscentra om deze scholen meer aan te laten sluiten bij de lokale arbeidsmarkt. Daarnaast ziet de organisatie een grote rol weggelegd voor de overheid. Die zou de sector kunnen ondersteunen met belastingvoordelen en het opzetten van kenniscampussen.

Ondanks het dreigende structurele personeelstekort schetst de Metaalunie een rooskleurig beeld van de toekomst van de sector. „Dit jaar is veelbelovend begonnen, niet alleen vanwege de daling van de grondstofprijzen, maar ook omdat het doemdenken is afgeschud.”

Dat pessimisme had te maken met het idee dat steeds meer werk uit Nederland naar Oost-Europa en Azië wordt verplaatst. „Dat beeld behoeft enige nuancering. Er wordt minder werk uitbesteed dan verwacht, sommige ondernemers halen het juist weer terug naar West-Europa. Belangrijker is echter dat de onderzoeks- en ontwikkelingsactiviteiten hier blijven. Daar wordt flink in geïnvesteerd.”