In het economenvakblad ESB schrijft hij dat de Europese Unie sneller tot de noodzakelijke veranderingen moet komen door een beter proces van besluitvorming en door nieuwe vormen van samenwerking, zoals het vormen van kopgroepen van landen binnen de Unie.Hij onderscheidt drie regio’s. Zuid–Europa vormt volgens hem in feite economisch gezien een Europese achterhoede. De tweede regio, het peloton, bevindt zich in „continentaal" Europa met als spil de Frans–Duitse as, de „sputterende economische motor van Europa". De derde regio, in het noordwesten, vormt de economische kopgroep en daartoe behoort ook Nederland. Oosterwijk wil dat er een nieuw Europees verdrag komt dat zorgt voor soepeler besluitvorming met minder veto’s en met andere stemverhoudingen. Zo kan men gemakkelijker tot „winnende coalities" komen.

De topambtenaar breekt een lans voor het afschaffen van een veto op de Europese meerjarenbegroting. Dat moet het eenvoudiger maken om „oud" beleid om te zetten in beleid dat meer op de toekomst is gericht met meer nadruk op onderzoek en innovatie. Zo vindt Oosterwijk dat het landbouwbeleid nog steeds een veel te groot beslag legt op de Europese begroting. Het aanpassingsvermogen van de Unie wordt te veel bepaald door de landen die het langzaamst zijn met de hervormingen, vindt Oosterwijk. Een deel van de lidstaten zou daarom nauwer moeten kunnen samenwerken. Als voorbeeld noemt hij het initiatief om te komen tot een Noordwest–Europese energiemarkt. Ook zit het de topambtenaar dwars dat Frankrijk nog steeds een Gemeenschapsoctrooi (een octrooi dat geldt voor de hele EU) kan blokkeren.