Dat vertellen prinses Margriet en prof. mr. Pieter van Vollenhoven in een gesprek met tv-presentator Ivo Niehe. Het interview wordt woensdagavond, op de dag van hun veertigjarig huwelijksjubileum, uitgezonden. De prinses en haar man vertellen over hun verkeringstijd, het huwelijk en de -„soms moeilijke”- jaren daarna.Het echtpaar heeft ondanks alle problemen rond het huwelijk nooit overwogen naar het buitenland te vertrekken. Prinses Margriet: „Wij zijn nogal honkvast. En ik wilde mijn moeder helpen. Dan is het niet logisch om naar het buitenland te vertrekken.”

In het tv-programma komen ook de kinderen Van Vollenhoven aan het woord. Zij zijn vol lof over hun (schoon)ouders, met wie zij een goede band hebben. Prinses Annette -getrouwd met Bernhard jr.- omschrijft haar schoonouders als „meteen heel hartelijk. Het is een hecht gezin, maar waar je wel je snel in wordt opgenomen.” Ze denkt dat prinses Margriet blij was „eindelijk dochters” te hebben. „Maar mams heeft niet geleden in het gezin.”

Waardering is er ook voor het grote plichtsbesef van hun ouders en de hoeveelheid werk die zij verzetten. In het bijzonder wordt de „tweede carrière” van prinses Margriet als voorzitter van het internationale bestuur van het Rode Kruis genoemd.

Grote waardering spreekt ook prins Willem-Alexander uit. „Vanaf de brugklas ging ik heel vaak een weekend in Apeldoorn logeren. Het Loo was open voor alle vrienden. Zij zijn een soort tweede ouders voor mij geworden.”

In het bijzonder met Pieter van Vollenhoven heeft prins Willem-Alexander een bijzondere band. Urenlange gesprekken vormden de prins, zo zegt hij. Waarover de gesprekken gingen, wil de prins niet zeggen, maar duidelijk is dat ze zich afspeelden rond grote stappen in zijn leven. „De band is al die jaren zo geweest. Hij is een man met diepgang.”

Prinses Máxima zal het eerste bezoek aan de familie in Apeldoorn niet snel vergeten, zo vertelt zij. Dat bezoek had plaats in september 1999. Samen met de Apeldoornse familie ging zij naar een „soort tent” vlak bij Het Loo. Prinses Máxima dacht vol verbazing: „Wat doen die mensen in een tent vijf minuten van hun huis?” Jaarlijks trekken de Van Vollenhovens echter rond de tijd dat de herten burlen de Kroondomeinen in om van het natuurverschijnsel te genieten.

Pieter van Vollenhoven telt inmiddels de dagen nu hij weet aan huidkanker te lijden. Pluk de dag, is zijn motto. „Je laat de dag niet ongemerkt door de vingers glippen. Van deze ziekte word je niet vrolijk. Verder hopen we maar dat het avontuur goed afloopt.”