Wolff zat, met een kleine onderbreking, vanaf 1967 veertien jaar in de Tweede Kamer voor de Communistische Partij Nederland (CPN). Zijn belangrijkste wapenfeiten in het parlement zijn de wettelijke bekrachtiging van 5 mei als nationale herdenkingsdag en het voor de sloophamer behoeden van het Wageningse Hotel De Wereld, waar de Duitsers in 1945 de capitulatie tekenden.In zijn politieke bezig zijn was de Tweede Wereldoorlog altijd op de achtergrond aanwezig. Op zijn vijftiende sloot Wolff zich aan bij het verzet tegen de Duitsers. Via het verzet rolde hij in de toen nog illegale CPN. Na de oorlog kwam Wolff in het partijbestuur en bij partijkrant De Waarheid. Daar klom hij op tot correspondent in Moskou en tot hoofdredacteur, waarna hij Kamerlid werd.