Dat zei Anne-Marie van Briemen donderdagochtend tijdens de Bijbelstudie van de Kerstconferentie in Dalfsen. De conferentie wordt georganiseerd door De Windroos en de Hervormd Gereformeerde Jeugdbond (HGJB).Van Briemen, jeugdwerkster bij de Windroos, behandelde een gedeelte uit Filippensen 2. Ze hoopt dat jongeren zullen schitteren als sterren, zodat mensen om hen heen een stukje van de hemel zullen zien. „Dan laat je hun het Evangelie zien voordat ze het gehoord hebben. De rest komt misschien later wel.”

Het Evangelie verandert mensen, stelt Van Briemen, die zei dat jongeren er vanuit zichzelf niet veel van maken. „Iemand zegt iets onhandigs en er ontstaat ruzie in de groep of jongeren zeggen niets meer tegen elkaar. Je hebt kritiek op de preek of je dramt je mening door.”

Van Briemen wees op geldingsdrang en eigenwaan. „Jongeren richten de schijnwerpers op zichzelf en tellen hoeveel treffers hun naam heeft op Google of hoeveel vrienden ze hebben op Hyves of hoe mooi ze kunnen bidden. Het is een gevaarlijke denkwijze, die ten koste gaat van anderen. Als je elkaar niet opbouwt sloop je elkaar.”

Ze vroeg om voor anderen te bidden, samen de Bijbel te lezen en om geduld te hebben met een moeilijke collega.

De spreekster wees verder op Jezus, Die mensen van wie Hij last had gemakkelijk had kunnen doden, net zoals mensen mieren doden. „Hij is in ons mierennest afgedaald en heeft ons niet geplet. Hij wilde worden zoals wij zijn om ons het leven te kunnen geven. Hij vernederde Zich en ging eraan kapot. Het gekke is dat Zijn dieptepunt ons hoogtepunt is. Hij draagt ons egoïsme, gebrek aan eenheid en weglopen, de dood in om ons het leven te kunnen geven.”

Kritiek
Tijdens een van de keuzeprogramma’s gaf de Gereformeerde Bond in de personen van algemeen secretaris drs. P. J. Vergunst en toekomstig voorzitter ds. H. J. Lam uit Rijssen acte de présence. Een volle zaal maakte gretig gebruik van de mogelijkheid om kritiek te spuien. De jongeren konden zich minder goed vinden in een aantal uiterlijke tradities, zoals kleding, en in de moeilijkheid van de taal van de Statenvertaling, de psalmen en de belijdenisgeschriften.

Ze vonden dat de Bond het goed doet op het punt van het centraal stellen van de Bijbel, het zorgen voor toerusting en het oog hebben voor jongeren. Toch bleven veel jongeren een kloof zien tussen hen en de Bond. Het verkleinen daarvan is mogelijk door meer naar hun belevingswereld te komen en bijvoorbeeld voor een hertaling van de belijdenisgeschriften te zorgen.

In de groep was maar een handjevol jongeren tegen de vrouw in het ambt, ervóór waren er trouwens niet veel meer. De meeste van hen hadden geen duidelijke mening. Vergunst merkte op dat als je gaat tornen aan de teksten die iets zeggen over de vrouw in het ambt, je er ook bij bijvoorbeeld teksten over homofilie niet meer uitkomt. Dat leken de jongeren te accepteren.

Het onbegrip over de oude belijdenisteksten was groot. „Als ik zes keer moet lezen voor ik het snap, ben ik gauw klaar,” zei iemand. Een ander meende dat de belijdenisgeschriften veel jongeren „worst” zijn. Toch vond ongeveer de helft van de aanwezigen de belijdenis waardevol. „Ik zou het jammer vinden als de inhoud door de taalbarrière verloren zou gaan”, zei een van hen.

Ds. Lam noemde twee concrete voorbeelden uit de belijdenisgeschriften die voor hem veel betekenis hebben. Het ene is het eerste antwoord van de Heidelbergse Catechismus, dat gaat over het eigendom zijn van Christus. Het tweede gaat over artikel 26 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis, waarvan hij het gedeelte citeerde dat spreekt over niemand die ons meer liefheeft dan Christus, Die zijn leven voor ons gelaten heeft.

Een derde gespreksonderwerp betrof de eredienst. De meningen waren verdeeld, zeker toen het ging over de soberheid van de diensten, het zingen van opwekkingsliederen en het gebruik van instrumenten in de eredienst.

Een spreekster zou graag wat meer blijdschap zien. Vergunst was het er van harte mee eens dat blijdschap wezenlijk is, maar hij meende dat soberheid en blijdschap geen tegenstellingen vormen.

Gespreksleider Westerduin constateerde begrip bij de jongeren na de uitleg van de twee vertegenwoordigers van de Gereformeerde Bond. Ds. Lam vroeg of ze dat begrip ook nog zouden hebben als ze bij hem naar de kerk zouden gaan en hij geen opwekkingsliederen zou laten zingen. „Je kunt God ook loven met psalmen”, was het directe antwoord, dat veel bijval kreeg.

Alle aanwezigen kregen een blauw briefje uitgereikt waarop ze hun al dan niet kritische noten konden opschrijven. Vergunst beloofde dat het bestuur serieus naar de reacties zal kijken.