Demissionair minister Hoogervorst van Volksgezondheid gaf dinsdagmorgen het startschot voor de grootschalige alcoholvoorlichtingscampagne ”Alcohol en opvoeding”. Met radio- en tv-spotjes van Postbus 51 worden ouders gewezen op de gevaren van het gebruik van alcohol op jonge leeftijd. Ook presenteerde Hoogervorst de brochure ”Alcohol en opvoeden”, vol met tips en adviezen.Als kinderen alcohol drinken, beschadigt dat hun hersenen. Die groeien nog door tot het 24e levensjaar, aldus neurobioloog prof. dr. A. B. Smit van de Vrije Universiteit. Jongeren beginnen vaak thuis met drinken, vooral als een of beide ouders hier positief of neutraal tegenover staat. Daarom richt de campagne zijn pijlen op de ouders.

De zoon van mevrouw Baidjoe uit Sprang-Capelle begon niet erg jong, maar wel stevig met het nuttigen van alcohol. „Toen hij 17 was, nam hij dienst bij het leger”, vertelt ze. „Hij kwam terecht in Seedorf en begon daar met drinken. Al snel werd hij een alcoholist, al ontkende hij dat. Hij werd uitgezonden naar voormalig Joegoslavië. Daar had hij weinig anders te doen dan drinken.”

Vijf jaar lang zat haar zoon in het leger. „Hij werkte hard, haalde verschillende diploma’s en zijn rijbewijs, klom op en verdiende goed.” Daardoor had hij geld genoeg om drank in te slaan.

Alle relaties met meisjes gingen kapot. „Hij heeft een tijd samengewoond. Maar alcohol maakt relaties kapot. Geen van de meisjes met wie hij omging, kon tegen zijn alcoholmisbruik.”

Nadat hij het leger verliet, ging Baidjoes zoon werken bij het uitzendbureau van haar man en diens compagnon. Dat ging niet goed. „Door het drinken kwam hij te laat, meldde hij zich ziek en stootte hij klanten af. Al heb je dan kauwgom in je mond, een drinker stinkt naar drank.” Na een halfjaar ontsloeg de compagnon zoonlief.

Deze vond vervolgens werk in de verpleging. Daar kon hij zijn verslaving twee jaar lang verbergen. Maar ook hier hetzelfde verhaal: vaak te laat, te vaak ziek. „En de kegel. Mensen roken het, terwijl hij wel injecties moest geven.” Na twee jaar kreeg hij zijn congé. „Erg jammer, want voor dit beroep is hij geknipt. Hij kan goed met mensen omgaan. Maar de alcohol heeft alles verpest.”

Hoewel Baidjoes zoon diverse baantjes had, ging het in maatschappelijk opzicht bergafwaarts met hem. Hij is diep in de schulden geraakt. „Al zijn geld gaat op aan alcohol. Een flesje whisky kost 18 à 20 euro. Hij koopt geen eten, geen kleren en betaalde zijn ziektekostenverzekering, huur en andere dingen niet. Ondanks dat mijn man en ik veel schulden voor hem hebben betaald, heeft hij toch een schuld van 28.000 euro opgebouwd. Eigenlijk zou hij de schuldhulpverlening in moeten, maar hij weet dat hij dan geen geld meer overhoudt om drank te betalen.”

Baidjoes zoon sloopt met de drank zijn lichaam. „Hij heeft last van zijn lever en zijn maag. Soms zakt hij in de stad waar hij woont op straat in elkaar. God zij dank zijn er dan nog mensen die 1-1-2 bellen.”

Drie maanden geleden erkende haar zoon dat hij verslaafd was. „Een neuroloog en een huisarts maakten hem duidelijk dat hij nog maximaal anderhalf jaar te leven heeft als hij zo doorgaat. Toen sprak hij zelf uit wat wij al jaren wisten: dat hij niet zonder drank kan.”

Weliswaar werd hij zes maanden geleden ontgift in de verslavingskliniek Boumanhuis in Rotterdam, maar „door gebrek aan begeleiding” was hij na zijn ontslag weer snel aan de drank.

Hij had zich al eerder opgegeven om bij het christelijk verslavingscentrum De Hoop af te kicken. „Begin vorig jaar stond hij op nummer 150 van de wachtlijst. Nu staat hij op nummer 15. Als het zo doorgaat, kan hij hopelijk half februari daar terecht. Ik zeg tegen hem: Je moet het dan echt doen, want anders kom je weer onder aan de lijst. Dat betekent je einde. Dan haal je eind volgend jaar niet meer. Dat beseft hij zelf nu ook. Alcohol vernietigt zijn leven.”

Mevroud Baidjoe, zevendedagsadventist, hoopt niet alleen op lichamelijke genezing van haar zoon. „Ik ben blij dat hij naar een christelijk afkickcentrum gaat. Mijn zoon heeft zich van het christelijk geloof afgekeerd, hoewel we er weer over kunnen praten. Langzamerhand keert hij terug. Wat zou het mooi zijn als hij de Heere Jezus leert kennen.”