Lering
Toen koning Nebukadnezar zich op het dak van zijn paleis begaf om zich te verlustigen in het grote Babel dat hij gebouwd had, had hij zich behoren te bekeren, zoals Daniël hem gezegd had. Hij had zijn zonden behoren te bekennen en zijn goddeloos leven bewenen. Hij had een beek van tranen behoren uit te storten over zijn gruwelijkheden. Hij had zijn zwaar oordeel behoren te voorkomen door vurige gebeden.
Daarom wilde God de tijd van zijn toekomstige oordelen niet langer uitstellen, maar hem afhouwen en neersmijten, gelijk die onvruchtbare vijgenboom. Dat deed Hij om ons te leren dat wij Zijn genade en barmhartigheid zouden omhelzen wanneer die worden aangeboden en ons zouden bekeren wanneer God ons de tijd gunt.Wanneer God maar eenmaal tot ons spreekt, moeten wij die woorden eeuwig in ons hart opsluiten, zonder dat wij weten dat God nog eens tot ons zal spreken, omdat God niet gebonden is nog enige waarschuwing te doen. Men zou immers verwachten dat de koning zijn gehoorde vermaning wel ter harte zou hebben genomen toen hij nog in zijn gewone doen was. Mogelijk was dan zijn droom voorkomen.
Henry Smith Predikant te Londen (”Nebucadnezar”, 1657)
