Een geweldig voorrecht vindt hij het. Burgemeester worden van de gemeenschap waarin hij zich helemaal thuis voelt. In 1979, begint Van de Groep (48) zijn loopbaan in zijn geboorteplaats Bunschoten als leerling-ambtenaar. „Dan denk je toch niet dat je ooit burgemeester zult worden?”De nieuwe burgervader verlaat na die eerste stap in 1979 de gemeente niet meer, afgezien van de paar jaar die hij directeur is van het landelijk bureau van de, nu tot ChristenUnie gefuseerde, partij GPV. Tussen 1994 en 2002 zit hij in de gemeenteraad van Bunschoten en sinds 1997 is hij wethouder voor de ChristenUnie.

Is het een nadeel dat u zo verweven bent met de lokale gemeenschap?
„De voordelen zijn groter dan de nadelen, anders had ik niet gesolliciteerd. Ik sta tussen de mensen, ik kan de verhoudingen inschatten.

Professioneel afstand houden zou nog wel eens een valkuil kunnen zijn. Maar besturen is een vak, dat kan ik hier ook.”

Toch heeft Van de Groep ook buiten ’zijn’ Bunschoten rondgekeken. En dat brengt „goede dingen met zich mee.” Tot op heden is hij voorzitter van de ChristenUniefractie in de Provinciale Staten van Utrecht, een post die hij overigens bij de verkiezingen in maart zal verlaten.

Nu wordt het definitief Bunschoten. „Ik ben tot de conclusie gekomen dat mijn drive sterk te maken heeft met mijn verknochtheid aan de gemeenschap”, verklaart Van de Groep. „Ik heb de angst dat ik voor een andere gemeente niet de liefde kan opbrengen die ik voor Bunschoten voel.”

De Bunschotenaar in hart en nieren solliciteerde naar de functie omdat hij dacht anders „geen vrede” te hebben. „Het is een kans en een verantwoordelijkheid, daar mag ik me niet aan onttrekken. We moeten dienen; waar -politiek of bestuurlijk- is niet eens zo belangrijk.”

Uw voorganger en partijgenoot B. Groen nam eind november afscheid. Wat verandert er, nu u hem na 21 jaar opvolgt?
„Achteraf kan ik zeggen dat ik als wethouder tien jaar ’les’ van Groen heb gehad. Ik streef vooral naar bestuurlijke continuïteit. Maar Melis is iemand anders dan Bert.”

Wat merkt de burger daarvan?
„Ik ben geen man van grote woorden. Ik noem mijn plannen pas als het zover is. In elk geval wil ik verder werken aan de uitbreiding van het dorp met 1600 woningen binnen tien jaar. Daarom behoud ik graag de portefeuille ruimtelijke ontwikkeling.”

Als wethouder jeugdbeleid had u veel te maken met de jongerenproblematiek. Is uw gemeente te tolerant?
„Er is in Nederland een cultuur van uitgaan, drank en drugs en die gaat onze gemeente niet voorbij. Ik voel geen behoefte dat weg te praten. Er moet een omslag komen. Daarom werken we nu met een uitgebreid programma in samenwerking met kerken en sportverenigingen.

Ik verzet me tegen vingers die richting ons dorp wijzen en zeggen: Kijk eens hoe erg het daar is. Aanvallen van buitenaf zijn bovendien zinloos. Jongeren zeggen dan als reactie: We bepalen zelf wel wat we doen.”

Van de Groeps keus voor de ChristenUnie is „een keus uit overtuiging.” Een christen-politicus moet zich beijveren voor het naleven van de Bijbelse normen, stelt hij. „Ik heb waardering voor de manier waarop andere partijen dat gestalte geven. Maar met de luxe om te kiezen, kies ik graag de partij die mij het meest aanspreekt.”

Wat gaat u missen na bijna tien jaar wethouderschap?
„Mijn politieke achterban. Een wethouder kan altijd terugvallen op zijn fractie. Wil je burgemeester zijn met vertrouwen van iedereen, dan moeten die banden worden doorgesneden.”