Andrew Black, journalist en theologisch student in Waco (Texas), beschrijft de trend in een bijdrage voor de Associated Baptist Press. Het aantal Amerikaanse predikanten onder de 35 jaar is sinds 1970 met 50 procent -in enkele gevallen zelfs met 60 of 70 procent- gedaald. Theologische seminaries en andere onderzoeksinstituten zijn hard bezig deze trend te onderzoeken. Bekend is de uitvoerige studie die de theologische hogeschool Auburn in New York vorig jaar heeft uitgevoerd. De neergang wordt over het algemeen toegeschreven aan een reeks klachten over het predikambt - het lage loon, de grote hoeveelheid energie die de ’baan’ vraagt en de afnemende sociale status. Daardoor zouden steeds minder jonge mensen voor het predikantsambt kiezen. Het resultaat zal een groot tekort aan predikanten zijn, zeggen onderzoekers. „Als de nieuwe generatie andere wegen blijft kiezen, komen plaatselijke gemeenten in een crisis terecht wat betreft de ambtelijke leiding”, aldus seminarieconsultant Sheryl Carle Fancher.

Praat je met de studenten zelf, dan rijst er een iets genuanceerder beeld op. Velen spreken wel degelijk over Gods roeping in hun leven, alleen zien ze deze niet noodzakelijk binnen de bestaande kerken gestalte krijgen. „Ik denk dat veel theologische studenten met nobele motieven naar een seminarie gaan. Ze willen bijdragen aan de verandering van mensen en gemeenschappen in de samenleving. Ze willen het Evangelie werkelijk goed nieuws voor mensen laten zijn”, zegt Jason Mitchell. Hij is afgestudeerd in Dallas, maar heeft buiten de kerk een baan gevonden. „Jonge studenten zien ”de kerk” vaak als een groep mensen die vooral voor zichzelf spreken. Ze vinden de kerk te geïsoleerd van de plaatselijke burgerlijke gemeenschap en te veel bezig met haar eigen institutionele levensvatbaarheid en groei.”

Mitchell constateert dat veel idealistische en innovatieve christenen die anders predikant zouden zijn geworden, nu een eigen zaak, een kleinschalige winkel of een non-profitorganisatie beginnen. Om zo de kansen te benutten om mensen van andere signatuur te ontmoeten. „Maar dit betekent niet dat ze de kerk hebben opgeven”, voegt hij toe. „Ik voorzie de groei van nieuwe, authentieke christelijke gemeenschappen uit deze organisaties. In plaats van predikanten uit de traditionele kerken aan te trekken, zullen deze nieuwe gemeenten ’inheemse” geestelijke leiders vanuit de eigen subcultuur aanstellen.”